Komierowscy są najstarszym pomorskim rodem wywodzącym się od czeskiego rycerza Sobiesława Bossutę, który w 965 roku przybył do Polski wraz ze ślubnym orszakiem czeskiej księżniczki Dobrawy. Mieszko I nadał mu za zasługi majątek w Komierowie. Pierwotny dwór obronny w Komierowie został zniszczony w czasie najazdu szwedzkiego w 1656 roku. Na jego miejscu został wzniesiony w 1680 roku przez Piotra Komierowskiego nowy, barokowy dwór, który na przełomie XIX i XX wieku został przebudowany przez Romana Komierowskiego na pseudogotycki pałac. W latach 1924-29 syn Romana, Tomasz Komierowski rozbudował pałac w stylu neobarokowo-klasycystycznym, wg. projektu architekta Adama Ciborowskiego. W tym stanie pałac przetrwał do dziś.

Jest to piętrowa, murowana z cegły i otynkowana budowla, wzniesiona na planie prostokąta na niewielkim wzniesieniu. W osi znajduje się niewielki ryzalit z dwiema parami kolumn jońskich dźwigających trójkątny tympanon. Od strony zachodniej znajduje się taras wsparty na dwóch arkadach. Całość nakryta jest dachem mansardowym. Przed pałacem znajduje się podjazd z fontanną, a po jego obu stronach dwie oficyny. Wokół pałacu roztacza się park krajobrazowy ze stawami i grodziskiem.

Po II wojnie światowej pałac był ośrodkiem pracy dla więźniów, następnie magazynem i siedzibą PGR-u, a później ośrodkiem obozów jeździeckich. W 1997 roku został kupiony przez żonę syna ostatniego, przedwojennego właściciela majątku, która przekazała go Komierowskim z mazowieckiej linii rodu. Obecnie zamknięty pałac stoi pusty.

Komierowo położone jest przy drodze nr 25 z Sępólna Krajeńskiego do Bydgoszczy. Około 7 km od Sępólna w miejscowości Przepałkowo należy skręcić w lewo i po ok. 1,5 km dojedziemy do pałacu.

Zdjęcia wykonano w październiku 2008 roku.