Pierwotny pałac w Krzyżanowicach został zbudowany w 1700 roku z inicjatywy hrabiego Jana Bernarda Praschma, być może w miejscu wcześniejszej budowli. W 1708 roku rezydencję kupił baron Karol Gabriel von Wengerski. W 1775 roku obiekt przeszedł w ręce rodziny Lichnowskich, którzy w latach 1856-60 gruntownie go przebudowali w stylu neogotyckim. Pałac dotrwał w niezmienionym kształcie do dziś.

Jest to dwukondygnacyjna, podpiwniczona, murowana z cegły i otynkowana budowla, wzniesiona na planie litery „L”, nakryta wysokim dachem mansardowym z lukarnami. W osi dziewięcioosiowej elewacji frontowej (północnej), usytuowano wieloboczny ryzalit z ozdobnym portalem oraz oknem, zwieńczony niską wieżyczką. W trzech narożach założenia znajdują się ośmioboczne baszty. W narożniku południowo-wschodniego skrzydła, mieszczącego kaplicę, stoi czworoboczna dołem wieża, przechodząca górą w ośmiobok, zakończona gzymsem pozorującym machikuły. Fasada kaplicy posiada bogatą neogotycką dekorację. Wnętrza są w układzie dwutraktowym, z korytarzem między traktami i holem z klatką schodową na osi. Pałac wraz z otaczającymi go ogrodami i parkiem ogrodzony jest murem z cegły. Przed 1945 rokiem do pałacu i parku wiodły trzy bramy wjazdowe. Pierwsza z nich (obecnie  nie istniejąca), kuta z żelaza, znajdowała się przy stacji kolejowej. Obok bramy stał domek ogrodnika. Druga brama wychodząca na obecną ulicę Tworkowską, wybudowana została w 1856 roku przez księcia Karola von Lichnowskiego. Dawniej nad bramą znajdowało się mieszkanie, którego lokator miał za zadanie zamykać ją i otwierać. Wrota, które zawieszone są w bramie, zostały ręcznie wykute przez miejscowego kowala. Ze względu na silne pęknięcia muru, brama została zamknięta w 1993 roku, a nowe wejście do pałacu znajduje się przy ul. Wyzwolenia. Wreszcie trzecia brama, kuta z żelaza, znajdowała się w murze koło szosy prowadzącej w kierunku Roszkowa.

Ostatnim właścicielem z rodziny von Lichnowskich był książę Wilhelm, który w 1930 roku sprzedał posiadłość siostrom ze Zgromadzenia Franciszkanek. Wkrótce potem pałac został wyświęcony na klasztor z kaplicą, urządzoną w dawnej sali rycerskiej. W klasztorze założono dom opieki nad ludźmi starszymi. Siostry utworzyły także i prowadziły przedszkole. W 1945 roku stacjonowali w pałacu Rosjanie, którzy w kaplicy zorganizowali kuchnię, długie korytarze klasztorne zamienili na stajnie dla koni, a w pozostałych pomieszczeniach urządzili szpital wojskowy. Później w budowli urządzono więzienie. Wkrótce jednak powróciły siostry zakonne i rozpoczęły prace remontowe i porządkowe. Wiosną 1947 roku ponownie została poświęcona odnowiona kaplica klasztorna. W latach 1947-64 klasztor był równocześnie domem opieki dla ludzi starszych. W 1964 roku utworzono tutaj Dom Pomocy Społecznej prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Maryi Nieustającej Pomocy, który mieści się w pałacu do dziś. W 1988 roku zakończono budowę i oddano do użytku dom mieszkalny dla sióstr, znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie pałacu. Po wojnie większą część parku rozparcelowano na działki budowlane między mieszkańców Krzyżanowic.

W przeszłości pałac gościł wiele znakomitych osób. W latach 1843-48 przebywał i tworzył tutaj Franciszek Liszt. Dla uczczenia 100 rocznicy śmierci i 175 rocznicy jego urodzin w 1986 roku nastąpiło uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej kompozytorowi. Istnieją również dowody na pobyt jednego z najlepszych przyjaciół Karola Lichnowskiego – Ludwika van Beethovena. Odwiedzał on Krzyżanowice w latach 1806-11. 20 maja 1995 roku miało miejsce odsłonięcie tablicy pamiątkowej, upamiętniającej obecność w pałacu jednego z najwybitniejszych klasyków wiedeńskich. Od 1995 roku corocznie w maju, w kaplicy klasztornej, odbywają się koncerty poświęcone pamięci obu kompozytorów, podczas których wykonywane są ich najbardziej znane utwory. 

Krzyżanowice są położone 13 km na południe od Raciborza, przy drodze nr 45 do granicy z Czechami. Pałac usytuowany jest w centralnej części miejscowości, przy ul. Kolejowej.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2012 roku.