Pierwotny, jednokondygnacyjny dwór w Leśnicach został wybudowany w połowie XVIII wieku przez Jerzego Wejhera. W latach 40-tych XIX wieku dwór przeszedł w posiadanie Aleksandra Przebędowskiego, który wówczas powiększył rezydencję o piętro i dobudował do  boczne oficyny. Do elewacji frontowej dobudowano ganek, a od strony parku taras. Poszczególne kondygnacje oddzielone zostały ozdobnym gzymsem. Całość została nakryta czterospadowym dachem. W 1858 roku majątek przejęła wdowa z rodziny Przebędowskich, w 1871 roku sprzedała go Wojciechowi Albertowi Polowi, a ten w 1882 roku Eugeniuszowi Gebelowi, właścicielowi Osiek. W 1906 roku właścicielem stał się Jan Zoch z Lęborka. Natomiast w 1909 roku Ernest von Dewiz nabył posiadłość i najprawdopodobniej on przebudował dwór (niektóre źródła podają, że Eugeniusz Gebel). Dobudowane zostały dwa skrzydła boczne, skierowane na południe.

Obecne założenie zostało ustawione w regularną podkowę, z dziedzińcem otwartym na wschód. Piętrowy korpus główny, wzniesiony w stylu neoklasycystycznym, zbudowany na rzucie prostokąta jest nakryty czterospadowym dachem. Budowla układem pomieszczeń nawiązuje do baroku (reprezentacyjne sale mieszczą się na piętrze). Boczne, bezstylowe oficyny są budynkami parterowymi, krytymi wysokim dachem z naczółkami. Przy dworze znajduje się bardzo zaniedbany, 4 hektarowy park. W obręb parku prowadzi barokowa brama. 

Von Dewitzowie byli właścicielami majątku do 1945 roku. Przez kolejne 50 lat posiadłość należała do miejscowego PGR-u i ulegała powolnej dewastacji. Obecnie dwór jest bardzo zaniedbany i stracił wiele ze swojego dawnego wystroju.

Leśnice są położone 6 km na południowy-zachód od Lęborka, po północnej stronie drogi nr 6 do Słupska.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2013 roku.