Neoklasycystyczny pałac w Lucieniu został wzniesiony w 1865 roku przez ród hrabiowski Luttichau.

Piętrowa, podpiwniczona budowla,  murowana z cegły i otynkowana została posadowiona na wysokim cokole. Zbudowano go na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu i nakryto dwuspadowym, blaszanym dachem kryjącym mieszkalne poddasze. Elewacje wzdłużne siedmioosiowe z trzyosiowymi nieznacznymi ryzalitami umieszczonymi na osi korpusu, zwieńczonymi trójkątnymi szczytami. Od strony ogrodu ryzalit został poprzedzony otwartą werandą. Wejście główne zostało umieszczone w trójbocznym, zabudowanym ganku, ozdobionym pilastrami toskańskimi i fryzem tryglifowym z płaskimi matopami. Elewacje mają boniowane narożniki. Boniowany jest również cokół i partia parteru, tam występuje boniowanie pasowe. Okna zyskały bogate obramienie. W parterze są to płycinowe podokienniki, opaski okienne i trójkątne naczółki. Okna ryzalitu oraz piętra ozdobiono prostymi naczółkami i parapetami wspartymi na konsolkach. Nad gzymsem kordonowym pojawiają się okienka okullusowe oraz kroksztyny dźwigające okap dachu. Układ wnętrz jest dwutraktowy w części środkowej i trzytraktowy w częściach bocznych. Wewnątrz wystrój architektoniczny pochodzi z 2 połowy XIX wieku. Wokół pałacu znajdują się resztki parku krajobrazowego z XIX wieku z okazami starodrzewu. 

Do 1920 roku majątek wielokrotnie zmieniał właścicieli. W 1920 roku należał do Heleny i Kazimierza Łysakowskich. W 1940 roku pałac przechodzi pod administrację niemiecką, a właściciele zostają zmuszeni do opuszczenia majątku. Po II wojnie światowej pałac został przeznaczony na potrzeby domu dziecka. W 1986 roku pałac ogarnia pożar powodując ogromne zniszczenie. Po odbudowie, w 1996 zostaje przekazany Szkole Podstawowej w Lucieniu. Obecnie w budynku mieści się Zespół Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Lucieniu.

Lucień jest położony 6,5 km na północ od Gostynina, przy drodze nr 573 do Nowego Duninowa.

Zdjęcia wykonano w lutym 2014 roku.