Późnobarokowy pałac w Pniewach został zbudowany w 1745 roku z inicjatywy Władysława Szołdrskiego, pełniącego wówczas urząd starosty generalnego Wielkopolski. Później majątek był własnością Mielżyńskich, a następnie rodziny von Massenbach, przez których został przebudowany w 1872 roku. Przebudowa ta w sposób bezpowrotny zakłóciła układ pomieszczeń, wskutek czego obiekt stracił pierwotny zabytkowy charakter. Budowla była wzorowana na pałacu w Kargowej (charakterystyczne wysokie dekoracyjne szczyty wieńczące ryzality, dwukondygnacyjna sala na osi poprzecznej pierwszego piętra).

Obecnie jest to potężna, dwukondygnacyjna budowla wzniesiona na planie litery „C” , nakryta czterospadowymi dachami. W osi elewacji frontowej znajduje się trzyosiowy ryzalit wejściowy, zwieńczony dekoracyjnym szczytem z kartuszem herbowym. W elewacji frontowej dwa skrzydła obejmują niewielki dziedziniec. Wokół pałacu roztacza się park w stylu angielskim, o powierzchni 20 hektarów, założony w końcu XVIII wieku, który uległ częściowej dewastacji.

Niestety nie znalazłem nigdzie informacji o historii założenia, ani o jego późniejszych właścicielach. W 1945 roku w pałacu znalazło siedzibę Liceum Ogólnokształcące im.Emili Sczanieckiej, założone przez siostry Urszulanki, które mieści się tu do dziś.

Pniewy są położone 44 km na zachód od Poznania, przy drodze nr 24 do Skwierzyny. Pałac znajduje się przy ul. Św. Ducha 11.

Zdjęcia wykonano w maju 2011 roku.