Budowę renesansowego pałacu w Poddębicach rozpoczął w 1610 roku wojewoda rawski Zygmunt Grudziński. Budowę dokończył jego syn Stefan, starosta pilski i bolimowski.

Pierwotnie rezydencja składała się z trzech zasadniczych elementów: piętrowego korpusu głównego założonego na planie prostokąta, o wymiarach 20,5 x 13,2 m, pięciokondygnacyjnej wieży i ośmiobocznej kaplicy. Wieża licząca 17 metrów wysokości, pełniła funkcję skarbca. Zbudowana na planie czworoboku, wyżej przechodząca w ośmiobok, zwieńczona została smukłym, wielospadowym spiczastym dachem, a wyżej nakryta baniastym hełmem, który ustawiono w czasie renowacji w latach pięćdziesiątych XX wieku. Kaplica została zbudowana na planie ośmioboku w XVII wieku. Nad drzwiami od strony arkadowego podcienia wmurowana została podczas renowacji marmurowa tablica, na której znajduje się herb Grzymała otoczony literami ZSGW oraz część innego herbu okolonego literami BSW. Pierwsze litery można odczytać jako: Z(ygmunt) S(tefan) G(rudziński-scy) W(ojewoda-dzic). Wewnątrz kaplicy zachowała się późnorenesansowa dekoracja stiukowa na sklepieniu z herbami: Grzymała, Pomian, Rola i Jastrzębiec.

Stefan Grudziński prawdopodobnie dobudował loggię która, składa się w dolnej części z trzech arkad filarowych, w górnej podobnie z dostawionymi do arkad półkolumienkami toskańskimi, pełniących funkcje czysto dekoracyjne. W 1690 roku, po śmierci Melchiora Grudzińskiego pałac jak wskazuje sporządzony inwentarz był mocno podniszczony, a właściciele mieszkali w drewnianym dworze znajdującym się obok pałacu.

W 1773 roku dokonano przebudowy pałacu za sprawą księżnej Barbary Sanguszkowej. Między innymi zamurowano loggię, która dawała tyle oryginalności budynkowi, a odsłonięto ją dopiero w trakcie prac konserwatorskich w 1952 roku. Dodano boczne szczyty i dokonano adaptacji strychów na mieszkania. W środkowej części szczytu widoczny jest herb Wyssogota Zakrzewskich, poniżej znajduje się wskazówka, która jest pozostałością zegara słonecznego. Pod nią umieszczony jest fryz z późnorenesansową dekoracją stiukową.

Sto lat później, w 1873 roku kolejnej i to gruntownej przebudowy dokonał Napoleon Zakrzewski, dobudował od strony północnej poprzeczny budynek. Nowo zbudowane skrzydło nawiązywało swym stylem do budynku głównego. Pałac jest otoczony założeniem parkowym o powierzchni 3,6 ha powstałym w XIX wieku. Prowadzone w latach 1949-57 prace renowacyjne miały na celu przywrócenie wyglądu pierwotnego z czasów jego budowy, tzn. z I połowy XVII wieku. Dzisiaj pałac jest siedzibą Poddębickiego Towarzystwa Regionalnego, Społecznego Ogniska Muzycznego i Poddębickiego Domu Kultury. W kaplicy znajduje się Izba Regionalna, w której zgromadzono pamiątki dotyczące historii Poddębic i okolicy.

Poddębice są położone 25 km na północny-zachód od Aleksandrowa Łódzkiego, przy drodze nr 72 do Uniejowa. Pałac położony w parku miejskim znajduje się w południowej części miasta, przy ul.Mickiewicza 9/11.

Zdjęcia wykonano w marcu 2010 roku.