Późnoklasycystyczny dwór w Ruszkach został wybudowany w 1 ćwierci XIX wieku z inicjatywy Ludwika Wężyka-Rudzkiego i jego żony Matyldy z Koelichenów von Rustern. 

Jest to parterowy, podpiwniczony budynek wzniesiony z cegły na rzucie prostokąta, z mieszkalnym poddaszem nakrytym dachem czterospadowym. W elewacji frontowej umieszczono dwa skrajne, wydatne ryzality, pomiędzy którymi znajduje się wejście główne, poprzedzone schodami, umieszczone niesymetrycznie. Na lewej elewacji bocznej umieszczono otwarty taras. Wszystkie elewacje ozdobione są boniowaniem i lizenami, w które ujęte są naroża obiektu. Wystrój elewacji dodatkowo jest ozdobiony płasko opracowanym fryzem, cokołem oraz niszami zamkniętymi półkoliście. Układ wnętrz jest dwutraktowy, przekształcony. Przy dworze znajduje się oficyna z 1 połowy XIX wieku, a całość otaczają pozostałości po parku krajobrazowym.

W latach 30 tych XIX wieku majątek należał do Fryderyka Koelichena von Rusterna. W roku 1902 wszedł w posiadanie Władysława Suskiego, który był inicjatorem jego przebudowy. W latach późniejszych aż do zakończenia II wojny światowej należał do rodziny Grzybowskich. W czasie wojny dwór zajęła 4 Dywizja Pancerna, w której straży przedniej znajdowała się jednostka SS – Leibstandarte „Adolf Hitler”. Niemcy nie stacjonowali tu jednak zbyt długo i obiekt nie uległ poważnym zniszczeniom. Po zakończeniu wojny we dworze ulokowano szkołę podstawową, która mieściła się w nim jeszcze w latach 90-tych XX wieku. Następnie obiekt został sprzedany prywatnemu właścicielowi i niestety, z każdym rokiem coraz bardziej niszczeje. 

Ruszki są położone około 8 km na północny-zachód od Sochaczewa, 1 km na północ od skrzyżowania dróg nr 50 i 577 w Janowie. Dwór od szosy odgrodzony jest betonowym płotem.

Zdjęcia wykonano w marcu 2014 roku