Neoklasycystyczny pałac w Sasinie (a właściwie w Sasinku 1,5 km na północ) został wzniesiony w połowie XIX wieku na osuszonych nadmorskich bagnach przez inżyniera Ramsa, na miejscu starszego dworku.

Powstała rezydencja jest budowlą dwukondygnacyjną z użytkowym poddaszem, wzniesioną na planie prostokąta o fasadzie ożywionej trzema pozornymi ryzalitami, zwieńczonymi trójkątnymi tympanonami. Całość przykryto dachem dwuspadowym. Na końcach obu skrzydeł dostawiono piętrowe przybudówki (w których znajdują się klatki schodowe) zwieńczone tarasami. Obiekt jest w całości podpiwniczony, ściany piwnic o grubości około 1 metra zbudowano z kamienia łupanego. Elegancki wygląd zawdzięcza prostej linii i wielości detali architektonicznych, jak trójkątne naczółki, pilastry, gzymsy, belki, boniowania. Wjazd na dziedziniec poprowadzono od południa. Z kolei część gospodarczą usytuowano po południowo-wschodniej i południowo-zachodniej stronie obiektu. Były to duże obory, chlewnie, spichlerz, stodoła i stajnie, które od dworu oddzielała ściana świerków pospolitych, pełniąca rolę przesłony widokowej. Rezydencję otacza park krajobrazowy w stylu ogrodów angielskich o powierzchni 7 ha.

W 1864 roku, zięć Ramsa, Wilhelm von Somnitz podzielił część majątkowych gruntów na małe gospodarstwa i następnie je wydzierżawił. Po jego śmierci, wdowa po nim wraz z córką sprzedały te dzierżawy. Od 1902 do 1907 roku majątek należał do kapitana von Zitzewitz. Następnym właścicielem majątku został hrabia von Sydow, a od 1909 roku kapitan von Holtz. Od 1924 roku dobra należały do rodziny Jungow, którzy mieszkali tu aż do 1945 roku. Za ich czasów budynek dworu został zelektryfikowanych, założono też sieć wodnokanalizacyjną, a wnętrza częściowo przebudowano. Przed dworem uformowano owalny gazon, w środku którego powstałą okazała, murowana fontanna. Po przejściu frontu w 1945 roku majątek zajęli Rosjanie, kwaterując w nim przez trzy lata. W tym czasie nastąpiła dewastacja całego założenia. W 1948 roku opuszczony majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa, ziemia uległa parcelacji, a cały zespół przekazano w użytkowanie Wojskom Ochrony Pogranicza. W 1963 roku zespół ten przejęła Fabryka Opakowań Blaszanych „Opakomet”, która po pobieżnym remoncie przeznaczyła go na ośrodek kolonijny. 31 grudnia 1983 roku nowym użytkownikiem zostało Przedsiębiorstwo Usług Budowlano-Remontowych „BUDROL” w Pruszczu Gdańskim, które przeznaczyło ten zespół na ośrodek wypoczynkowy. Po wstępnych pracach przygotowawczych, przystąpiono do remontu kapitalnego. W 1990 roku „BUDROL” po przekształceniu się w Spółkę Akcyjną przekazał ośrodek gminie Pruszcz Gdański, a ta w ramach rozliczeń przekazała go gminie Choczewo, na terenie której znajduje się ten zespół. W marcu 1996 roku, w wyniku przetargu właścicielami tego zespołu zostali: Mieczysław Cierpisz, Stanisław Okonek i Marek Pawlik. Obecnie właścicielem jest Stanisław Kołata, który w obiekcie prowadzi ośrodek wypoczynkowy o nazwie: „PAŁAC SASINO”. 

Sasino jest położone 10 km na północny-zachód od Choczewa, przy lokalnej drodze do Łeby. Otoczony lasem pałac znajduje się w przysiółku Sasinko, położonym 1,5 km na północ od Sasina.

Zdjęcia wykonano w maju 2013 roku.