Neoklasycystyczny pałac w Smardach Dolnych powstał w drugiej połowie XIX wieku, być może w miejscu wcześniejszej budowli. Nie znamy fundatora budowli, być może był to ród von Monsterberg und Muenckeau, a pałac prawdopodobnie zaprojektował Carl Langhans.

Piętrowy, podpiwniczony obiekt został wzniesiony na planie prostokąta i nakryty dachami o niewielkim spadku. Murowana z cegły i otynkowana rezydencja składa się z wyższej części środkowej i dwóch niższych skrzydeł po bokach. W osi dziewięcioosiowej elewacji frontowej usytuowano trzyosiowy ryzalit z wgłębnym portykiem i loggią na piętrze, zwieńczony niewielkim trójkątnym przyczółkiem. Elewacje zachowały ślady dawnych podziałów i zdobień: boniowane narożniki, fragmenty boniowania pasowego, wydatne gzymsy międzypiętrowe i wieńczące, płyciny między oknami pierwszej i drugiej kondygnacji, trójkątne nadokienniki nad oknami na piętrze, kanelowane kolumny korynckie we frontowym ryzalicie. Układ wnętrz jest dwutraktowy z sienią na osi. Na parterze znajduje się sala balowa oraz sala bankietowa. W pobliżu pałacu dawne budynki gospodarcze, obecnie opuszczone. Do założenia przylega park krajobrazowy o powierzchni 5 ha. otoczony ogrodzeniem.

Po II wojnie światowej budynek należał do miejscowego PGR, który urządził w nim mieszkania dla pracowników. Z biegiem lat następowała powolna degradacja pałacu, ostatecznie pod koniec lat 90-tych został on opuszczony przez ostatnich mieszkańców. Obecnie pałac jest własnością prywatną. Właściciel przeprowadził częściowy remont budynku i obecnie próbuje go sprzedać.

Smardy Dolne są położone 4,5 km na zachód od Kluczborka, 1,5 km na północ od drogi nr 42 do Namysłowa.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2013 roku.