Późnoklasycystyczny pałacyk w Smólsku został zbudowany w typie willi Palladia około 1824 roku, prawdopodobnie przez rodzinę Sokołowskich herbu Pomian. W latach 1845-50 roku założenie uzyskało obecny wygląd podczas przebudowy zainicjowanej przez Prota Piusa Mielęckiego, który w 1842 roku został  właścicielem majątku. 

Powstała wówczas piętrowa rezydencja, wzniesiona na planie kwadratu, na wysokich piwnicach z łukowymi oknami, nakryta niskim dachem czterospadowym. Fasada ozdobiona jest toskańskim portykiem kolumnowym, w wielkim porządku, flankującym wejście w obramieniu profilowanym z gzymsem i półkolistym oknem. Wejście poprzedzone jest szerokim, brukowanym, kolistym podjazdem. W elewacji ogrodowej (bocznej, zachodniej) znajduje się półkolisty ryzalit z wejściem, ozdobiony czterema kolumnami, dźwigającymi półkolisty balkon z tralkową balustradą. Trzecie wejście ze schodami znajduje się w elewacji tylnej – południowej, od strony parkowego stawu. Pozostałe elewacje powtarzają w uproszczeniu elewację frontową, z pozornymi ryzalitami imitującymi portyki. Układ wnętrz jest trzytraktowy, podporządkowany dużemu owalnemu salonowi na osi poprzecznej, pomieszczonemu częściowo w ryzalicie ogrodowym. Od frontu na osi znajduje się sień zakończona półkoliście, z zabiegowymi schodami w części wschodniej. W części zachodniej znajduje się sionka z drugimi schodami na piętro. Salon obejmujący półtorej kondygnacji nakryty jest pozornym sklepieniem kopulastym z głębokimi lunetami, dzielonymi ozdobnymi listwami stiukowymi, z plafonem o dekoracji rozetowej i roślinnej. U podstawy sklepienia widnieje pas dzielony pilasterkami, między którymi znajdują się płyciny z roślinną dekoracją stiukową. Ściany salonu zdobione są czterema prostokątnymi wnękami i na przemian analogicznymi płycinami (pierwotnie wypełnionymi lustrami), belkowanie z fryzem o stiukowej dekoracji roślinnej i gzymsem kostkowym. Na osi salonu znajduje się gabinet o ściętych narożach, w których niegdyś znajdowały się kominki. Całość jest otoczona zadbanym parkiem krajobrazowym z 1 połowy XIX wieku, o pow. około 2,5 ha, ze stawem.

W 1859 roku Smólsk wraz z folwarkami i przyległościami przejął po Procie jego starszy syn Jan. Przed 1881 roku dobra weszły w posiadanie Michaliny z Sokołowskich Morzyckiej, siostry Wandy Mielęckiej. W 1914 roku przejął je jej wnuk, Jan Woyda. Podczas I wojny światowej, w czasie bitwy toczonej pod Włocławkiem 12-13 listopada 1914 roku w pałacu wybuchł pożar, który uszkodził zewnętrzne mury budowli. Po odnowieniu otrzymały one nowe otynkowania, znacznie skromniejsze niż pierwotnie. W 1917 roku posiadłość kupili Stefan Zygmunt i Joanna Olszowscy. Po wybuchu II wojny światowej Smólsk znalazł się na ziemiach wcielonych do Rzeszy. Uciekający w 1945 roku Niemcy obrabowali folwark i pałac. Procesu zniszczeń dopełnili radzieccy żołnierze. W 1945 roku dobra przejęte zostały przez Skarb Państwa. Od 1956 roku w pałacu mieściła się szkoła podstawowa. W 1985 roku pałac został wpisany do ogólnopolskiego rejestru zabytków. Od 2004 roku znajduje się w prywatnych rękach.

Smólsk jest położony 8 km na południowy-zachód od Włocławka, 3 km na południe od drogi nr 62 do Brześcia Kujawskiego. Z głównej drogi najlepiej skręcić na południe w miejscowości Pikutkowo. Pałac znajduje się w centrum wsi i choć dostęp do niego jest ograniczony, to jednaj jest dobrze widoczny z wiejskiej drogi. 500 metrów na północ znajduje się drugi pałac, położony w Pikutkowie-Popowiczkach.

Zdjęcia wykonano w lutym 2014 roku.