Murowany zamek w Zakroczymiu został wzniesiony w XV wieku, po lokacji miasta, na miejscu istniejącej kasztelanii z XI-XII wieku. Pierwotny układ przestrzenny warowni zbudowanej z fundacji książąt mazowieckich, nie jest znany. Dopiero opisy z roku 1549 i 1616 pozwalają odtworzyć układ zamkowy.

Prostokątny dziedziniec był otoczony drewnianą zabudową, a wjazd nań prowadził od zachodu przez piętrowy, drewniany dom, w którym na parterze znajdowała się wielka sala sądowa i kaplica. Budynek murowany został odbudowany przed 1549 rokiem na miejscu pierwotnego, również murowanego z cegieł, następnie rozbudowano go przed 1616 rokiem. Stronę zachodnią zajmowały: stajnie, spichlerze i piwnice zaś stronę południową stanowiła kuchnia z dwoma kominami.

Zabudowania zamkowe zostały zniszczone w 1657 roku. W roku 1765 wzmiankowany zamek był w bardzo złym stanie. W roku 1822 ruiny rozebrano a uzyskany budulec został użyty przy remoncie kościoła parafialnego. Fragmenty zabudowy istniały jeszcze w 2 połowie XIX wieku. Do dziś po zamku zachowały się trzy murowane piwnice, sklepione kolebkowo, znajdujące się pod stylizowanym dworkiem z XIX wieku. Można je zwiedzić po uzgodnieniu z właścicielem posesji.

Zakroczym jest położony 30 km na północny-zachód od Warszawy, po lewej stronie drogi nr 7 do Płońska. Pozostałości po zamku książęcym usytuowane są na płaskowyżu, na północny-wschód od grodziska, przy ulicy Starostwo 20.

Zdjęcia wykonano w marcu 2016 roku.