Klasycystyczny pałac w Śmiełowie został wzniesiony w 1797 roku dla Andrzeja Ostroróg-Gorzeńskiego przez Stanisława Zawadzkiego.

Obiekt składa się z klasycystycznego, piętrowego korpusu głównego, zbudowanego na planie prostokąta, połączonego parterowymi, półkolistymi galeriami z oficynami. Korpus poprzedzony został czterokolumnowym portykiem jońskim wielkiego porządku, zwieńczonym trójkątnym tympanonem, nad którym znajdują się : herb Nałęcz – Gorzeńskich, a po bokach Brochwicz (jeleń) Marii z Donimirskich Chełkowskiej i Wczele (szachownica) Józefa Chełkowskiego. W środku tympanonu znajduje się monogram Franciszka Chełkowskiego. Po obu stronach portyku znajdują się dwa pozorne ryzality. Na osi skromnej fasady ogrodowej znajduje się pięcioboczny ryzalit, zawierający wewnątrz salon z wyższymi łukowato zamkniętymi oknami. Galerie mają toskańskie półkolumny dźwigające belkowanie z fryzem, nad którym są attyki podtrzymujące wazy. Korpus nakryto dachem czterospadowym. Oficyny przykryto tzw. dachem krakowskim (kolankowym). Cała rezydencja została wzniesiona  na planie podkowy o rozpiętości skrzydeł około 43 m. Wewnątrz pałacu, w podziemiach pod salonem, znajduje się ośmioboczna sala o sklepieniu kolebkowym, z lunetami, która służyła jako pomieszczenie do zebrań loży masońskiej. Innym elementem symboliki masońskiej jest tak zwany „ołtarz” w klatce schodowej. Dekorację malarską wnętrz powierzono braciom Franciszkowi i Antoniemu Smuglewiczom. Na uwagę zasługuje program ikonograficzny salonu owalnego (nawiązania do Iliady Homera) oraz w salonie błękitnym, cykl fresków o tematyce rustykalnej imitujących malarstwo pompejańskie. Oficyna zachodnia mieściła pokoje gościnne, podczas gdy wschodnia, z oddzielnym wejściem od ogrodu, zawierała kuchnię. Całość jest otoczona parkiem krajobrazowym w stylu angielskim o powierzchni 5,5 ha z przełomu XVIII/XIX wieku, „ogródkiem Zosi” założonym według mickiewiczowskich opisów ogrodów w Soplicowie, z symbolizującą Zosię postacią żniwiarki dłuta Stanisława Stefana Jackowskiego, pomnikiem Mickiewicza z 1970 roku i lapidarium.

W sierpniu 1831 roku w pałacu przez kilka tygodni przebywał Adam Mickiewicz. Po wygaśnięciu rodu Gorzeńskich w 1887 roku, zadłużony majątek kupił Franciszek Chełkowski. Chełkowscy modernizują gospodarstwo, a w samym pałacu urządzają kolekcję pamiątek związanych z Mickiewiczem i jego pobytem w Śmiełowie, jednocześnie realizując ideę „domu otwartego”, który, aż do wybuchu wojny przyciągał wiele wybitnych postaci ze świata kultury i polityki. Śmiełów odwiedzają, między innymi, Henryk Sienkiewicz, Ignacy Paderewski, Wojciech Kossak, Ludwik Puget, Ludomir Różycki i Władysław Tatarkiewicz. W 1939 roku, po wkroczeniu Niemców do Wielkopolski, właściciele pałacu zostali internowani, a ich majątek wraz z pałacem zajęty przez okupanta. Po 1945 roku pałac splądrowano i podzielono na mieszkania. Później mieścił szkołę, a od 1970 roku został przejęty przez Muzeum Narodowe w Poznaniu, które przeprowadziło remont pałacu i otwarło tu w 1975 roku swój oddział – Muzeum im Adama Mickiewicza w Śmiełowie. W muzeum zgromadzone są obrazy, rzeźby, druki i wyroby rzemieślnicze związane z Adamem Mickiewiczem. 

Śmiełów jest położony 12 km na wschód od Nowego Miasta n/Wartą, przy lokalnej drodze do Pyzdr.

Zdjęcia wykonano w kwietniu 2012 roku.