Neoklasyczny pałac w Waplewie Wielkim powstał w wyniku przebudowy wcześniejszego dworu wzniesionego przez Jana Bibersteina-Zawadzkiego. Przebudowa przeprowadzona w 1888 roku przez hrabiego Alfonsa Sierakowskiego herbu Ogończyk, nadała mu cech budowli antycznej. Wcześniej, bowiem w ostatniej ćwierci XVIII wieku, powstał obok pałacu park angielski w stylu krajobrazowym, z szpalerem lipowym usytuowanym na przedłużeniu osi dworu, zakończonym altaną z końca XVIII wieku.

Jest to parterowa rezydencja wzniesiona na planie prostokąta, do której od strony wschodniej dostawiono dwa skrzydła w formie alkierzy, przez co w rzucie przypomina literę C. W osi frontowej, parterowej pałac posiada ryzalit zwieńczony trójkątnym naczółkiem. Część ogrodowa ma nabudowane piętro zwieńczone trójkątnym naczółkiem z akroterionami, oraz w osi płaski tympanon wsparty na smukłych kolumnach kryjących balkon. Pałac był połączony od strony parku z oranżerią, która później została przekształcona na oficynę mieszkalną. Nad zachodnim skrzydłem znajduje się kartusz herbowy dawnych właścicieli. Obok, z prawej strony stoi piętrowa, neogotycka oficyna. Wnętrza dworu stały się prawdziwą skarbnicą sztuki. Ściany zdobiły portrety rodzinne i postaci historycznych, płótna mistrzów flamandzkich, włoskich i niemieckich. Jeden z obrazów, przedstawiający św. Krzysztofa posiadał monogram Albrechta Dürera. W jednym z pokoi znajdował się zbiór broni pochodzącej z różnych zakątków świata, przywiezione osobiście przez hrabiego. W latach trzydziestych dobra dworu zostały rozparcelowane przez władze niemieckie, część zbiorów trafiła do Gdańska. Pod koniec wojny zbiory zostały rozproszone i w większości zaginęły. Całość jest otoczona zadbanym parkiem krajobrazowym. Obok parku dworskiego wznosi się kaplica, grobowa Sierakowskich, obecnie kościół parafialny pw. św. Maksymiliana Kolbe, którego największą ozdobą jest średniowieczna figura Matki Bożej pochodząca z głównego ołtarza Bazyliki Panny Maryi w Gdańsku. Pod posadzka spoczywają członkowie rodziny Sierakowskich. Kaplica została wzniesiona w 1873 roku w stylu neobarokowym według projektu Eduarda Jacobsthala. Poza pałacem, parkiem ze stawem oraz folwarkiem w skład zespołu wchodzi również, stojący z prawej strony, wybudowany w latach 1933-37 dom Zbigniewa Donimirskiego herbu Brochwicz, który od 1933 roku władał majątkiem, z wyłączeniem pałacu i parku.

Pod koniec XIX wieku majątkiem zarządzał hrabia Adam Sierakowski, szambelan króla Prus Wilhelm II Hohenzollerna. Sierakowscy mieszkali w Waplewie Wielkim do 1939 roku. Ostatni z Sierakowskich zarządzających Waplewem – Stanisław Sierakowski, prezes Związku Polaków w Niemczech został bestialsko zamordowany przez Niemców.Po wojnie majątek przejął Państwowy Ośrodek Hodowli Zarodowej. W latach siedemdziesiątych obiekt został poddany gruntownemu remontowi. W 2011 roku, spadkobierczyni majątku, Izabella Sierakowska-Tomaszewska podarowała muzeum 21 obrazów wchodzących dawniej w skład pałacowej kolekcji, 6 grafik, lustro w złoconej ramie oraz sekretarz podróżny w formie okutej skrzyni, a 2009 ponad 200 fotografii założenia pałacowo-parkowego oraz jego mieszkańców. Ponadto w zbiorach muzeum znajdują się dokumenty rodziny Sierakowskich, w tym zaproszenie na koronację cara Mikołaja I w 1829 roku.W 2015 roku zakończono kolejny remont, po którym pałac został siedzibą Muzeum Tradycji Szlacheckiej, oddziału Muzeum Narodowego w Gdańsku.

Waplewo Wielkie jest położone 7 km na zachód od Dzierzgonia, ok 2 km w lewo od drogi nr 515 do Malborka. W lewo należy skręcić w miejscowości Ramoty. Pałac znajduje się w centrum wsi.

Zdjęcia wykonano w styczniu 2007 roku.