Klasycystyczny Pałac Komisji Rządowej Przychodu i Skarbu powstał w latach 1823-25 według projektu Antonio Corazziziego z przebudowy dawnego, barokowego pałacu Potockich.

Powstała wówczas trójkondygnacyjna, trzyskrzydłowa budowla wzniesiona na planie podkowy, nakryta czterospadowymi dachami. Korpus główny posiada wielki, sześciokolumnowy portyk koryncki, a skrzydła boczne mniejsze portyki jońskie. Od ulicy domykają go ogromne kolumnady jońskie. W tympanonie portyku głównego stoi rzeźba dłuta Pawła Malińkiego przedstawiająca Minerwę, Merkurego i Jazona (starożytne personifikacje Mądrości, Przemysłu i Handlu) oraz alegorie Wisły i Bugu. Autorem fryzu z płaskorzeźbami amorów z girlandami był prawdopodobnie M. Vincent.

Corazzi zaprojektował też sąsiedni Pałac Ministra Skarbu i Gmach Banku Polskiego, które razem tworzą piękny, harmonijny zespół. Architekt rozplanował też układ urbanistyczny odpowiedni dla zespołu zabudowań przy placu Bankowym. Zaprojektował przebicie łączące plac z ulicą Bielańską. Pałac Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu miał zamykać perspektywę uliczki, która powstała dopiero po wojnie. W latach 1829-31 pracował w nim Juliusz Słowacki, jako aplikant Komisji Rządowej Przychodu i Skarbu. W latach 1919-21 Pałac Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu został odrestaurowany przez Mariana Lalewicza z przeznaczeniem na siedzibę ministerstwa skarbu Polski Odrodzonej. We wrześniu 1939 roku pałac został zniszczony przez niemieckie bomby. W latach 1949-54 został odbudowany według projektu Piotra Biegańskiego. Obecnie znajduje się tu siedziba Prezydenta Warszawy, Urząd Miasta Stołecznego Warszawy i Mazowiecki Urząd Wojewódzki.

Pałac Komisji Rządowej Przychodu i Skarbu w Warszawie znajduje się przy placu Bankowym 3/5.

Zdjęcia wykonano w marcu 2012 roku.