Neobarokowy pałac w Żelicach został zbudowany w 1884 roku.

Jest to piętrowa budowla, wzniesiona na planie prostokąta, nakryta płaskim dachem. Do rezydencji wchodzi się poprzez dwukolumnowy ganek dźwigający taras pierwszego piętra, usytuowany między dwoma dwuosiowymi ryzalitami. W osi elewacji tylnej znajduje się półkolisty, piętrowy ryzalit, a z jego lewej strony parterowy, również półkolisty ryzalit, zwieńczony balkonem. Całość otacza park krajobrazowy ze stawem i pomnikowymi drzewami. Przez park przepływa niewielka rzeka Rudka. Obok znajduje się folwark ze spichrzem z 1884 roku i gorzelnią z 1906 roku.

Przed II wojną światową majątek należał do rodziny Nieżychowskich. Po wojnie dawne dobra zostały przejęte przez miejscowy PGR, a w zabytku mieszkali jego pracownicy. Dyrektor gospodarstwa dbał o pałac, który był wówczas zadbany a wszelkie prace remontowe wykonywane były na bieżąco. Ciekawostką jest fakt, że po wojnie w pałacu mieszkała także dawna właścicielka, pani Nieżychowska z dziecmi. Obecnie opuszczony pałac stoi zaniedbany, w niektórych oknach straszą dykty, a park całkowicie zarósł krzakami.

Żelice są położone 9 km na zachód od Wągrowca, przy lokalnej drodze do Budzynia.

Zdjęcia wykonano w maju 2014 roku.