Historia zamku sięga czasów Estów, którzy na stromym wapiennym wzgórzu zbudowali swój gród i niewielki zamek.

Kiedy Duńczycy podbili tutejszą krainę, na gruzach starego zamku zbudowali nowy. Obecny zamek Toompea, położony w tak zwanym Górnym Mieście, górujący nad całym miastem, został wzniesiony w 1227 roku przez Zakon Kawalerów Mieczowych. Powstała wówczas kamienna budowla z czterema wieżami, odcięta głęboką fosą od reszty wzgórza.

W II połowie XIV wieku warownia została gruntownie przebudowana przez Zakon Inflancki. Po późniejszych przebudowach obecnie budowla prezentuje styl pośredni pomiędzy późnym okresem baroku a wczesnym klasycyzmem. Z okresu dawnej świetności zachował się mur zachodni wraz z symboliczną wieżą zwaną „Długi Herman” (Pikk Hermann), która wznosi się na wysokość 46 m. oraz fragmenty muru północnego i wieżami Landskrona i Pilsztiker.

W miejscu zburzonego muru wschodniego, z polecenia carycy Katarzyny II, zbudowano w XVIII wieku wczesnoklasycystyczny gmach urzędu guberni, a cały zamek przekształcono w pałac. Fronton nad wejściem głównym zdobi godło państwowe – złota tarcza z trzema niebieskimi lwami. Zwierzęta symbolizują tradycyjne estońskie cechy: wolę walki, odwagę i nieugiętość.

Wieża „Długi Herman” jest ważnym symbolem narodowym. To tu każdego dnia o poranku estońska flaga narodowa jest podnoszona do góry na czas odgrywania hymnu narodowego. Obecnie zamek jest siedzibą parlamentu estońskiego, stąd też niemożliwe jest jego zwiedzanie.  

Zdjęcia wykonano w lipcu 2014 roku.