Na terenie Beit Sahour (dosłownie „miejsce straży nocnej”) znajdują się dwa sanktuaria chrześcijańskie, które upamiętniają obecność pasterzy wezwanych przez anioła w noc Bożego Narodzenia, by oddać cześć nowonarodzonemu Jezusowi w pobliskim Betlejem. Lokalna tradycja chrześcijańska nazywa to miejsce „Polem Pasterzy”. Starsze sanktuarium – Deir er-Ra’wat, sięgające swą historią okresu bizantyjskiego, znajduje się w rękach greckich mnichów prawosławnych.

Katolickie sanktuarium – Sijar al-Ghanam, jest usytuowane około 1 km na północ od prawosławnego. Na jego terenie znajduje się niewielki konwent franciszkański, kaplica „Excelsis Deo”, szereg naturalnych grot zamienionych w kaplice oraz udostępnione zwiedzającym ruiny zabudowy monastycznej z okresu bizantyjskiego (IV – VI wiek).

Współczesna kaplica „Excelsis Deo” została zbudowana w formie namiotu beduińskiego. Wewnątrz, wokół ołtarza znajdują się kapliczki z freskami ukazującymi anioła przemawiającego do pasterzy oraz ich obecność w Grocie Narodzenia. Arabska nazwa osady, Beit Sahour, pojawia się w źródłach pisanych dopiero w XVI wieku. W okresie bizantyjskim znane było chrześcijańskie sanktuarium położone w niewielkiej odległości od miejsca narodzenia Chrystusa. Mnich Epifaniusz nazywa je „Poimnion” czyli „stado owiec”. W tym okresie, jak wykazały badania archeologiczne, w różnych miejscach na terenie Betlejem kwitło życie monastyczne. Matka cesarza Konstantyna św. Helena miała w mieście ufundować klasztor. Odwiedzającej w 384 roku Betlejem pątniczce z Europy, Egerii pokazano oddalony od miasta kościół, który nazwała w swoim „Dzienniku Podróży” „Kościołem u Pasterzy”. 

Beit Sahour jest położone w Judei, 8 km na południe od Jerozolimy i należy do aglomeracji Betlejem. Liczy około 13 tys. mieszkańców, z których 80% stanowią arabscy chrześcijanie. Miasto jest administrowane przez Autonomię Palestyńską.

Zdjęcia wykonano w październiku 2010 roku.