Hipodrom (tur.Sultanahmet Meydani, At Meydani), to obecnie plac w centrum Stambułu położony obok Hagia Sofii i Meczetu Błękitnego. W starożytności był tu tor wyścigów konnych i rydwanów, zbudowany za czasów rzymskiego cesarza Septymiusza Sewera w 203 roku n.e.. Za panowania Konstantyna Wielkiego, który przeniósł stolicę Cesarstwa Rzymskiego z Rzymu do Bizancjum, hipodrom został odrestaurowany i wzbogacony o arenę z widownią, która mogła pomieścić przeszło 100 tysięcy widzów. 

Kilkakrotnie był to teren na którym rozgrywały się znaczące wydarzenia historyczne. Na przykład w 531 roku doszło tu do starcia stronników dwóch rywalizujących drużyn rydwanowych, podczas którego w ciągu kilku dni zginęło 30 tysięcy ludzi. Tu też w czasach osmańskich w 1826 roku doszło do rzezi zbuntowanych oddziałów janczarskich. Kamień pozostały po rozbiórce hipodromu wykorzystano przy budowie Błękitnego Meczetu, a pozostały po nim plac nazwano At Meydani – Koński Plac.

Na północnym krańcu Hipodromu stoi tzw. Fontanna Niemiecka, będąca prezentem cesarza niemieckiego Wilhelma II w drugą rocznicę jego wizyty w Stambule w 1898 roku. Stoi ona w miejscu, gdzie rosło „Drzewo Krwi”, na którym powieszono głowy straconych janczarów po buncie w 1826 roku. Jest to piękna budowla w neobizantyjskim stylu z ośmioboczną kopułą wspartą na marmurowych kolumnach. Wnętrze kopuły wyłożone jest złotymi mozaikami.

Kolejnym ważnym punktem na Hipodromie jest Obelisk Egipski – Dikilitaş,  przywieziony z egipskiej świątyni w Karnak na polecenie cesarza Teodozjusza. Wykonano go w kamieniołomach w Asuanie dla uczczenia faraona Totmesa III. To właśnie jego wielkie czynu opiewają hieroglify na bokach obelisku. Obelisk uszkodzono podczas transportu i umieszczono na marmurowym cokole z 389 roku, który zdobią sceny z najlepszych lat Hipodromu.

W 324 roku cesarz Konstantyn umieścił na Hipodromie kolejny obiekt – Kolumnę Wężową (Yilanli Sultun) – brązową kolumnę w kształcie trzech splecionych węży, przywiezioną z świątyni Apolla w Delfach. Głowy węży oderwano w XVII wieku. Jedna z nich zaginęła, a dwie pozostałe znajdują się w muzeach w Istambule i Londynie.

Kolejna budowla to kolumna Konstantyna VII Porfirogenety (Orme Dikilitas, Konstantin Dikilitasi). Jest to 32-metrowy obelisk wzniesiony z nieoszlifowanych kamieni i odrestaurowany w czasach Konstantyna VII. Data powstania kolumny jest nieznana. Niegdyś pokryta była płytami z brązu, które przedstawiały zwycięstwa bitewne Bazylego I. 

Hipodrom można nazwać sercem najstarszej części Stambułu. Stojąc na nim i rozglądając się wokoło, można podziwiać sześć minaretów Błękitnego Meczetu i dostojną bryłę Aya Sofii. Tylko kilka kroków dzieli nas od pałacu Topkapi. 

Zdjęcia wykonano w lipcu 2011 roku.