Laodycea (obecne Diospolis) to starożytne miasto we Frygii, na terytorium Turcji, niedaleko współczesnego Denizli. Miasto zostało założone w miejscu wcześniejszej osady Diospolis w połowie III wieku p.n.e. przez króla Antiocha II z dynastii Seleucydów. Antioch II odbudował miasto i zmienił jego nazwę na Laodycea na cześć swojej żony, Laodiki. Największy rozkwit Laodycei przypada jednak na okres rzymski, kiedy to miasto wzbogaciło się głównie dzięki produkcji wełny. Produkowano tutaj czarną wełnę, którą otrzymywano ze szczególnej odmiany owiec hodowanych w tym regionie. W Laodycei znajdowała się sławna medyczna szkoła, gdzie wynaleziono maść leczącą problemy związane z oczami. Miasto wraz z dwoma sąsiednimi miastami Hierapolis i Colossae, korzystało z tych samych ujęć wody. Usytuowanie Laodycei sprawiało, że znajdowała się ona pomiędzy gorącymi źródłami Hierapolis i zimnymi wodami Colossae. Ponieważ Laodycea była zaopatrzana w wodę akweduktem wykonanym z wapiennych łupków, płynąc przez wiele kilometrów nie tylko nie była już chłodna, lecz także, wypłukując wapień powodowała u mieszkańców częste wymioty i inne dolegliwości gastryczne.

W I wieku n.e. ery miasto było tak bogate, że w przeciwieństwie do Hierapolis bez pomocy z zewnątrz podniosło się po trzęsieniu ziemi w 60 roku. Laodyceę, podobnie jak Hierapolis, zamieszkiwała w starożytności znaczna społeczność żydowska, dzięki czemu szybko zadomowiło się tu chrześcijaństwo. W czasach Cesarstwa Bizantyjskiego Laodycea odgrywała znaczną rolę jako siedziba biskupstwa. Kiedy jednak w V wieku spustoszyło ją kolejne trzęsienie ziemi, rozpoczął się upadek miasta. Niewielka osada istniała w tym miejscu jeszcze w okresie podboju seldżuckiego, jednak wkrótce potem ostatni mieszkańcy przenieśli się do pobliskiego miasta Denizli.

Do czasów współczesnych dotrwały pozostałości miasta głównie z czasów rzymskich. Na położonym ponad dwiema dolinami płaskowyżu zobaczyć można m.in. ulicę główną, resztki stadionu z czasów cesarza Wespazjana, gimnazjonu i łaźni rzymskich z czasów Hadriana oraz dwóch teatrów. Ostatnio w ruinach archeolodzy odsłonili pozostałości dużego kościoła zbudowanego prawdopodobnie w latach 313-320. Istnienie dużego budynku  o powierzchni 2 tys. m kw. ujawniły badania geofizyczne. W oparciu o ich wyniki tureccy archeolodzy pod wodzą Celala Simseka zaczęli wykopaliska. Wkrótce ich oczom ukazały się nie tylko mury, ale też dobrze zachowane freski i mozaiki antycznego kościoła z baptysterium. W oparciu o znalezione zabytki badacze oceniają, że kościół powstał zaraz po ogłoszeniu edyktu mediolańskiego w 313 roku, który to dokument gwarantował chrześcijanom wolność wyznania. Laodycea to jedno z tych miejsc, które jest omijanie przez tradycyjne pielgrzymki i wyjazdy turystyczne, a przecież tak ważne dla chrześcijan pierwszych wieków. Św. Jan, pisząc Apokalipsę na wyspie Patmos, wymienia Laodyceę wśród siedmiu Kościołów w Azji.

Ruiny są położone przy drodze nr D320 około 5 km na północ od Denizli, w kierunku Pamukkale, które doskonale widać z korony teatru.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2011 roku.