Cerkiew Katedralna Aleksandra Newskiego wzniesiona w latach 1904-12 według projektu Aleksandra Pomerancewa w stylu neobizantyjskim, została wybudowana na cześć rosyjskiego cara Aleksandra II, dzięki któremu Bułgaria uzyskała niepodległość w 1878. Cerkiew przyjęła nazwę patrona carskiej rodziny św. Aleksandra Newskiego.

Jest to pięcionawowa bazylika, krzyżowo-sklepieniowa z zaakcentowaną centralną kopułą. Kopuły katedry są pozłacane, wejście zdobi marmur ze Sieny i Carrary, trony dla cara i patriarchy zrobione są z onyksu i alabastru. Powierzchnia świątyni to 3170 metrów kwadratowych – wymiary budowli: 72 x 55 metrów; wysokość dzwonnicy – 52 metry; wysokość kopuły – 42 metry; waga najcięższego dzwonu znajdującego się w dzwonnicy – 11,8 tony. Cerkiew może pomieścić 5000 osób. We wnętrzu świątyni znajduje się zespół fresków wykonanych przez artystów rosyjskich i bułgarskich: Antona Mitowa, Iwana Mrkwiczkę, Stefana Iwanowa, M. Miasojedowa, M. Sudkowskiego, I. Kisielewa. Dwie ikony w ikonostasie napisał Wiktor Wasniecow. Wokół kręgu kopuły, cienkimi złotymi literami, została wypisana modlitwa Ojcze Nasz.

Świątynia została ogłoszona pomnikiem kultury w 1924 roku, a w jej krypcie wyeksponowane są najpiękniejsze bułgarskie ikony oraz dzieła sztuki, w szczególności te ze złota. Cerkiew Katedralna Aleksandra Newskiego jest położona w centrum miasta, w niewielkiej odległości od Bazyliki Św. Zofii.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2016 roku.