W XIV wieku Basarab I, pierwszy hospodar wołoski, uczynił Curtea de Argeş swoją siedzibą i zarazem pierwszą stolicą Hospodarstwa Wołoskiego. Pierwszą świątynię św. Mikołaja prawdopodobnie zbudował tu Basarab I (jego pomnik stoi na skwerze przy cerkwi), a było to jeszcze zanim zaczął tytułować się hospodarem. W 1325 roku Basarab zbuntował się przeciwko swojemu suwerenowi, królowi Węgier, w rezultacie czego ten w 1330 roku wkroczył na Wołoszczyznę i splądrował stolicę paląc przy okazji dwór, którego częścią była cerkiew. Król Węgier, Karol Robert, został jednak zmuszony do odwrotu i pokonany w bitwie pod Posadą. Cerkiew została odbudowana (prawdopodobnie jeszcze przez Basaraba I lub jego syna), a dzisiejszy kształt uzyskała w wyniku częściowej przebudowy po pożarze w XVIII wieku. W 1611 roku Curtea de Argeş spustoszył Gabriel Batory i mimo odbudowy, pozostało ono już tylko prowincjonalnym miastem. Najciekawszym zabytkiem miasteczka jest Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej mistrza Manole, ufundowana przez hospodara Neagoe Basaraba V. Cerkiew powstała w latach 1512-17. Fundator zmarł jednak, zanim obiekt został oddany do użytku. Budowlę ukończył wojewoda Radu z Afumaţi. Freski w jej wnętrzu wykonał mistrz Dobromir. W 1611 roku cerkiew została zniszczona przez wojska wspomnianego już Gabriela Batorego (wnuka brata naszego króla Stefana), wkrótce została jednak odbudowana. W 1682 roku zniszczoną przez pożary, trzęsienia ziemi, jak i działania ludzi cerkiew odbudował Șerban Kantakuzen. W latach 1739–48 cerkiew posiadała status katedry. Po kolejnym pożarze pod koniec XIX wieku została przebudowana przez architektów: francuskiego – Andrzeja Lecomte du Nouy i rumuńskiego – Mikołaja Gabrielescu. Prace renowacyjne zakończono w 1885 roku.

Wymiary obiektu to 18 metrów długości, 10 metrów szerokości i 25 m wysokości. Cerkiew jest trójdzielna, przy czym przednawie i nawa nie są oddzielone od siebie drzwiami. Została wzniesiona w oparciu o zmodyfikowany plan trójkonchowy. Jedną z zasadniczych różnic wprowadzonych w jej architekturze w porównaniu ze starszymi świątyniami w regionie jest oparcie wieży nad nawą na czterech filarach w miejsce pendentywów. Nowością było również poszerzenia przednawia w taki sposób, by mogły się nad nim znaleźć trzy wieże, z których największa niemal dorównuje wymiarom wieży nad nawą. Wieże zdobione są zewnętrznie w następujący sposób: w kierunku poziomym ich ściany są podzielone na dwie części pasem w formie skręconego sznura. Część dolna jest następnie dzielona prostokątnymi ramami, w których mieszczą się obramowania okien, zaś górna półkolistymi arkadami. Dwanaście kolumn we wnętrzu obiektu symbolizuje dwunastu apostołów. Cerkiew zaliczana jest do najważniejszych zabytków rumuńskiej architektury XVI wieku.

Jest to także najważniejszy ośrodek pielgrzymkowy w regionie, szczególnym kultem otaczane są relikwie św. Filotei oraz cząstki relikwii męczennicy Tatiany oraz św. Sergiusza. Cerkiew, mieszcząca groby Neagoe Basaraba, jego żony Despiny i wojewody Radu z Afumati, szczyci się także mianem nekropolii królów Rumunii: Karola I i królowej Elżbiety, Ferdynanda i królowej Marii. Poza cerkwią, w małej kaplicy złożono szczątki króla Karola II.

Dopełnieniem kompleksu jest pałac biskupi z cerkwią z końca XIX wieku. Obok założenia trwa budowa nowej cerkwi. Wedle statystyk zespół odwiedza około 100 000 osób rocznie.

Z budową świątyni jest związana legenda, która mówi, że Neagoe Basarab V zlecił budowę cerkwi sławnemu architektowi Manole, ten jednak miał problem z ukończeniem świątyni, bowiem wszystko, co zostało zbudowane za dnia, rozpadało się nocą. Pewnej nocy mistrzowi ukazała się zjawa, która podpowiedziała mu, by starożytnym zwyczajem zamurować w ścianie żyjącą kobietę. Gdy następnego dnia Anna żona mistrza Manole przyniosła mu na budowę posiłek, ten rozkazał zamurować ją w południowej ścianie. Świątynia szybko została ukończona, a wszyscy zachwycili się jej pięknem. Hospodar nie chciał jednak, by mistrz Manole wybudował komukolwiek innemu coś piękniejszego, dlatego kazał zamurować mistrza wraz z jego pomocnikami na dachu. Mistrz zbudował sobie skrzydła z drewna i wzorem Dedala i Ikara chciał uciec z więzienia. Niestety – skrzydła się rozpadły i mistrz roztrzaskał się o ziemię, zaś w miejscu jego śmierci wytrysnęło źródełko istniejące do dziś, zwane Studnią mistrza Manole.

Curtea de Argeş to niewielkie, około 30-tysięczne miasto leżące na prawym brzegu rzeki Ardżesz (rum. Argeş), na południe od Gór Fogaraskich (rum. Munţii Făgăraş), jakieś 20 km od początku słynnej szosy Transfogaraskiej.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2016 roku.