Sybin (rum. Sibiu) został założony w XII wieku przez saskich kolonistów, którzy osiedlili się w pobliżu opuszczonego posterunku rzymskiego. Podstawą rozwoju Sybina był handel. W XIV wieku miasto posiadało już spore znaczenie handlowe w Europie. Osiedlali się tu także rzemieślnicy, tworząc liczne gildie. Pod koniec XIV wieku, w obliczu rosnącej potęgi Imperium Osmańskiego, mieszkańcy wznieśli potężne mury, które oparły się wielu tureckim atakom, a Sybin stał się najważniejszym z siedmiu głównych miast Transylwanii. Obok handlu Sybin słynął także z kultury. W XVII wieku uznawane było za najdalej wysunięty na wschód ośrodek kulturalny. Przebiegały tędy także ważne szlaki pocztowe. Jak większość miast Siedmiogrodu tak i Sybin był wciągnięty w działania wojenne podczas powstania węgierskiego. Po przyłączeniu Siedmiogrodu do Austrii w 1699 roku Sybin pełnił rolę stolicy regionu. W tym czasie przyjęła się niemiecka nazwa miasta – Hermannstadt – która była używana wraz z oficjalną węgierską – Nagyszeben. Kilka lat później miasto stało się ważnym centrum rumuńskim w wielu dziedzinach działalności. Poza handlem i rzemiosłem powstał tu także pierwszy bank, stowarzyszenie literackie ASTRA, siedziba prawosławnej metropolii. Tu także powstał obraz „Panorama siedmiogrodzka” namalowany przez grupę malarzy pod kierunkiem Jana Styki. W wyniku traktatu w Trianon Sybin wszedł po I wojnie światowej w skład Rumunii.

Stare miasto leży na prawym brzegu rzeki Cibin, na niewielkim 200-metrowym wzgórzu. Składa się z dwóch części: Dolnego i Górnego Miasta. W czasach świetności Górne Miasto służyło za siedzibę bogatej części społeczeństwa, a Dolne Miasto stanowiło miejsce produkcji. Ma to odzwierciedlenie w dzisiejszym rozkładzie zabytków, sytuując w Górnym Mieście te większe, w tym kościoły i cerkiew. W Dolnym Mieście można podziwiać typową rzemieślniczą architekturę miejską. Dolne Miasto obejmuje obszar między rzeką a wzgórzem, a rozwinęło się wokół pierwszych fortyfikacji. Ulice są długie i dość szerokie jak dla średniowiecznych standardów miasta. Architektura jest rustykalna, zwykle dwupiętrowe domy z wysokimi dachami i bramy otwierające się na wewnętrzne dziedzińce. Większość zewnętrznych fortyfikacji została zniszczona w wyniku rozwoju przemysłowego i nowoczesnej urbanistyki na koniec 19 wieku, tylko dwie wieże nadal istnieją. W Dolnym Mieście znajduje się najstarszy kościół w mieście, którego historia sięga 1292 roku.

Górne Miasto składa się z trzech skwerów i szeregu ulic wzdłuż wzgórza. W tym rejonie znajduje się najwięcej ciekawych obiektów zabytkowych, będących świadectwem dawnego życia mieszczan. Piata Mare jest, jak sugeruje jego nazwa, największym placem Górnego Miasta, a zarazem byłym centrum miasta od XVI wieku. Mierzy on 142 m długości i 93 m szerokości, jest jednym z największych w Transylwanii. Na północno-zachodnim rogu placu znajduje się jeden z największych zabytków barokowych Rumunii – Brukenthala Palace. Wybudowany w drugiej połowie XVIII wieku stanowił siedzibę gubernatora Transylwanii. Dziś mieści się w nim Narodowe Muzeum Brukenthala. Obok pałacu znajduje się Blue House, dom barokowy z herbem Sybina. Po północnej stronie znajduje się katolicki Kościół Jezuitów. Również po stronie północnej stoi wybudowany na początku XX wieku budynek w stylu Art Nouveau. Budynek jest dziś siedzibą burmistrza.

Obok Kościoła Jezuitów na północnej stronie jest wieża Turnul Sfatului, jeden z symboli miasta. Ta dawna wieża fortyfikacji z XIV wieku, przebudowana kolejno przez lata. Na południe i wschód rozmieszczone są dwu-lub trzypiętrowe budynki, powstałe w XV do XIX wieku, a większość z nich jest w stylu barokowym. 

Centrum Dolnego Miasta zajmuje Piata Mica, czyli Mały Rynek, o nieco wydłużonym kształcie. Jego północno-zachodnia część ma kształt łuku. Plac dzieli na dwie części ulica Ocnei, dochodząc do mostu Kłamcy – najstarszego żelaznego mostu w Rumunii – wybudowanego w 1859 roku . Po obu stronach mostu stoją zabytkowe budynki: Dom Sztuki oraz Dom Luksemburski.

Trzeci plac Starego Miasta to plac Huet. Stoi przy nim Ewangelicki Kościół Luterański. Tu znajdują się najstarsze fortyfikacje oraz wiele gotyckich budynków.

Mury obronne wokół miasta zbudowano z glinianych cegieł. Południowo-wschodnie umocnienia jako trzy równoległe linie wciąż są widoczne. Pierwsza linia to ziemny nasyp, druga to 10-metrowej wysokości czerwony mur z cegły, a trzecia linia składa się z wież połączonych ścianą 10-metrowej wysokości. Wszystkie umocnienia są połączone poprzez labirynt tuneli i korytarzy, w celu zapewnienia transportu między centrum miasta a liniami obrony. W XVI wieku zostały dodane do fortyfikacji bardziej nowoczesne elementy, głównie bastiony w kształcie liścia. Dwa z nich przetrwały do dziś, jak Haller Bastion i Soldisch Bastion. Z fortyfikacji do Dolnego Miasta prowadzą strome schody zwieńczone gdzieniegdzie arkadami.

Sybin to miasto leżące nad rzeką Cibin w Siedmiogrodzie lub jak kto woli w Transylwanii, około 20 km na północ od Gór Fogaraskich. Obecnie liczy sobie około 160 tysięcy mieszkańców.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2016 roku.