Według legendy założycielem Padwy był patrycjusz starożytnej Troi, Antenor. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z IV wieku p.n.e, nazywało się ono wtedy Patavium. Na początku VII wieku n.e. zostało zniszczone przez Longobardów. W XI -XIII Padwa była niezależną republiką i jednym z najszybciej rozwijających się miast włoskich. W 1222 roku założono uniwersytet, na którym wykładał Galileusz i studiowało wielu Polaków (m.in. Mikołaj Kopernik, Jan Kochanowski, Jan Zamoyski).W latach 1318-1405 miastem władała rodzina Carrara, a następnie do 1797 roku było ono pod panowaniem Wenecji. 28 kwietnia 1797 roku Padwa została zdobyta przez wojska Napoleona i z krótką przerwą (w latach 1805-14) pozostawała we władaniu Austrii do roku 1866 kiedy to weszła w skład Królestwa Włoch. 

Jednym z najważniejszych zabytków Padwy, do którego rocznie przyjeżdża kilka milionów turystów i pielgrzymów jest Bazylika św. Antoniego. Święty Antoni Padewski urodził się w 1195 roku w Lizbonie. W młodym wieku wstąpił do zakonu Kanoników Regularnych św.Augustyna, gdzie w 1219 roku otrzymał święcenia kapłańskie, a następnie w 1220 roku wstąpił do zakonu franciszkanów gdzie przyjął imię Antoni. Z Portugali chciał wyjechać do Maroko aby tam nauczać, jednak choroba nie pozwoliła mu kontynuować podróży. Osiadł we Włoszech gdzie studiował Pismo Święte i udzielał się w pracy duszpasterskiej i kaznodziejskiej. Jego kazania stały się sławne i gromadziły przy nim tłumy słuchaczy. Zmarł 13 czerwca 1231 roku w wieku 36 lat w Arcella koło Padwy. Jego proces kanonizacyjny był najkrótszy w historii kościoła katolickiego. Został kanonizowany 30 maja 1232 roku przez papieża Grzegorza IX. 

Natychmiast po kanonizacji mieszkańcy Padwy przystąpili do budowy bazyliki, by mogły w niej spocząć prochy świętego. Jednak dopiero w XIV wieku kościół znajdował się w stanie umożliwiającym umieszczenie ciała świętego w Cappella del Santo. Ogromna bazylika została wzniesiona na planie krzyża łacińskiego i nakryto ją bizantyjskimi kopułami. Wnętrze kościoła stanowi mieszaninę stylów romańskiego i gotyckiego. Ołtarz główny zdobią brązowe rzeźby i reliefy Donatella, a ściany pokryte są freskami i płaskorzeźbami ukazującymi sceny z życia świętego. Przy grobie świętego, który uchodzi za patrona ubogich i pomocnika w odnajdywaniu rzeczy zagubionych pełno jest darów wotywnych i fotografii cudownie uleczonych dzięki jego wstawiennictwu, oraz pielgrzymów dotykających tylną ścianę grobowca, wierzących że ich prośba zostanie wysłuchana. W apsydzie bazyliki znajduje się Cappella del Tesoro, w której przechowywane są relikwiarze z językiem i szczęką świętego. Przed frontem bazyliki znajduje się plac Piazza del Santo, na którego środku stoi wyrzeźbiony z brązu przez Donatella pomnik Gattamelaty.

Na południe od bazyliki znajdują się Oratorio di San Giorgio i Scuola di Santo oraz Pinacoteca Civica, a jeszcze dalej Orto Botanico, najstarszy ogród botaniczny w Europie. Trochę dalej na południe rozciąga się Prato Della Valle, uchodzące za największy plac miejski we Włoszech. Do południowo-wschodniej krawędzi placu przylega bazylika św. Justyny wzniesiona w XVI wieku. Stare Miasto jest otoczone dosyć dobrze zachowanymi, renesansowymi fortyfikacjami z fosami i bramami. 

Padwa ( wł. Padova ) znajduje się w północno-wschodnich Włoszech, w prowincji Wenecja Euganejska. Miasto znajduje się około 21 km na zachód od Wenecji, przy autostradzie nr A-4  do Werony.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2008 roku.