Miasto Castel Sant’ Elia powstało około VI wieku razem z zamkiem wzniesionym za czasów papieża Grzegorza Wielkiego w celu obrony Rzymu przed najazdami Longobardów. Zamek i miasto wzięły nazwę od bazyliki i klasztoru św. Eliasza, położonych w Dolinie Suppentońskiej. Do 1291 roku zamek należał do klasztoru, zaś miasto było własnością papieży. W 1291 roku miasto zostało włączone do diecezji Nepi, a zamek stał się lennem arystokratycznych rodów rzymskich: Collonów, Orsinich i Farnesów. W 1664 roku lenno przeszło na własność państwa papieskiego, a w roku 1870 w ręce państwa włoskiego.

Obecnie zamek nie istnieje, do dziś widoczne są tylko pozostałości wież na cyplu skały św.Anny. Wokół miasta zachowały się częściowo stare fortyfikacje z bramą wjazdową nad którą wznosi się niewielka wieża, obecnie zegarowa. Na bramie umieszczone są dwa herby Farnesów i łaciński napis:”za tą bramą wszyscy żyjemy szczęśliwie”. Na krawędzi Doliny Suppentońskiej znajduje się Sanktuarium Matki Bożej „ad Rupes”, trwające nieprzerwanie od VI wieku.

Obecnie pieczę nad Sanktuarium sprawują polscy księża ze Zgromadzenia św.Michała Archanioła (Michalici). Do 1648 roku za kościół parafialny służyła romańska Bazylika św.Eliasza, zbudowana na ruinach rzymskiej świątyni Diany. W 1742 roku konsekrowano nowy kościół parafialny pw.św. Antoniego Opata. Jest to jednonawowa, barokowa świątynia o sklepieniu kolebkowym, z czterema kaplicami bocznymi. Proboszczem w świątyni jest polski ksiądz Jan Maria Bogacki. 

Castel Sant’ Elia jest położone w regionie Lacium, w prowincji Viterbo, 45 km na północ od Rzymu i 2 km na zachód od Nepi, przy drodze do Civita Castellana. Z Rzymu należy wyjechać drogą Via Cassia Bis (S-2 bis)w kierunku na Viterbo.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2008 roku.