Stary Pałac Opatów został zbudowany w XV wieku na wschód od kościoła klasztornego. Rezydencja składała się z dwóch podobnych rozmiarami budynków. Skrzydło wschodnie zwane jest Starym Pałacem Opatów. W piwnicach zachowało się gotyckie sklepienie krzyżowe. Przetrwały też fragmenty średniowiecznych murów, dziś częściowo odsłonięte.Całość została nakryta dachami mansardowymi z facjatami.

Budynek został zniszczony wraz z klasztorem w 1577 roku przez gdańskich najemników w czasie wojny Gdańska z Rzeczpospolitą i odbudowano go dwa lata później. W połowie XVIII wieku na południowym skrzydle został zbudowany Nowy Pałac Opatów. Po kasacie klasztoru cystersów w 1831 roku obydwa budynki należały do Józefa Hohenzollern-Hechingen, ostatniego opata, potem były opuszczone. W latach 1869-1888 stanowiły własność bratanicy opata, Marii Hohenzollern-Hechingen. Następnie zostały przejęte przez urzędników państwowych Prus, a potem Wolnego Miasta Gdańska.

W 1927 roku otwarte zostało w pałacu Muzeum Historii Ziemi Gdańskiej. Pod koniec wojny Niemcy wykorzystywali budynki jako magazyn, który spłonął w 1945 roku. Pałac został odbudowany w latach 1958-1965 na siedzibę Instytutu Budownictwa Wodnego PAN. Obecnie w obydwu budynkach znajduje się Oddział Sztuki Współczesnej Muzeum Narodowego w Gdańsku, a w części skrzydła mieści się także restauracja.

Zdjęcia wykonano w lutym 2009 roku.