Ulica Mariacka to niewątpliwie najbardziej zachwycająca z gdańskich uliczek, z kompletnie zrekonstruowanymi przedprożami, znakomicie oddająca niepowtarzalny klimat i charakter dawnej zabudowy Gdańska. Pierwotnie nazywała się Panieńska (niem.Frauengasse), a jej nazwa, jak i najwcześniejsze łacińskie określenia w rodzaju: ‚platea dominae Mariae’ bądź ‚platea dominae nostrae’, pochodzące z roku 1350, były bezpośrednim nawiązaniem do świątyni Najświętszej Marii Panny, której część ołtarzowa wieńczy zachodnią pierzeję i wylot tej właśnie ulicy. Prawdopodobnie w połowie XIV wieku, ze względu na podmokłe bagniste tereny nie mogła jeszcze ulica Mariacka przebiegać od kościoła aż do samej Motławy. Stało się tak zapewne z chwilą wybudowania Bramy Mariackiej, na temat, której pierwsze wzmianki mamy z roku 1484.

Obecnie od Bazyliki do Bramy liczy ona około 185 metrów długości. Jeszcze w wiekach średnich znajdowały się tu liczne warsztaty szewskie, co potwierdzają wykopaliska. Istniały tu również ciągnące się w stronę ulicy św. Ducha Ławy Mięsne, tzw. jatki. Zaś pod koniec wieku XVI słynny architekt Antoni van Obbeerghen wzniósł tuż przy wspomnianej gotyckiej bramie wodnej jeden z najbardziej niezwykłych renesansowych budynków gdańskich, wykwintny dom kupiecki należący zrazu do Jana Kopego. Uwagę przyciągał nie tylko swym niezwykłych rozmiarów wykuszem (od strony Motławy), ale i osobliwą wieżyczką służącą ponoć kupcowi do obserwowania statków w porcie. Na całej długości ulicy Mariackiej, i to po obu jej stronach, ciągną się przedproża, ozdobione piękną kamieniarką z rzygaczami odprowadzającymi wodę z rynien. Pod przedprożami znajdowały się pomieszczenia piwniczne, które z czasem przekształcono w niewielkie sklepiki. 

W kamienicy pod numerem 37, rozpoczął swą działalność drukarską i wydawniczą redaktor Bernard Milski. Z jego to, oraz grupy działaczy polskich, inicjatywy w kwietniu 1891 roku wyszedł spod prasy drukarskiej pierwszy numer ‚Gazety Gdańskiej’, na której łamach fragmenty ukazywały się na początku naszego stulecia m.in. obszerne fragmenty Krzyżaków Henryka Sienkiewicza. Upamiętnia to odsłonięta w roku 1984 tablica. Ulica, choć od dawna zamknięta dla ruchu kołowego, tętni życiem przez cały rok. Można tu zawsze spotkać turystów rodzimych i zagranicznych. Obecnie przy ulicy mieszczą się liczne pracownie bursztyniarskie i złotnicze, a także kafejki i restauracja. W Bramie Mariackiej i Domie Obserwatorium Przyrodniczego siedzibę znalazło Muzeum Archeologiczne.

Zdjęcia wykonano w marcu 2011 roku.