Najstarsza informacja o Chojnicach zawarta jest w dokumencie wystawionym przez Mestwina II w 1275 roku augustianom z pobliskiej wsi Swornegacie. Został w nim wymieniony Mislibous Malowy de Choyniz, uważany za pierwszego znanego z imienia mieszkańca miasta. Nie wiadomo, kiedy Chojnice otrzymały prawa miejskie, gdyż nie zachowała się o tym żadna wzmianka. Wcześniej istniał tu gród obronny, położony na przesmyku między nieistniejącymi już jeziorami Jeleńcz i Zielonym. W roku 1309 miasto znalazło się pod władzą Krzyżaków, którzy w ciągu pierwszej połowy XIV wieku umocnili Chojnice, powiększyli obszar należący do miasta i wydali ostatecznie w roku 1360 nowy dokument lokacyjny. Do 1360 roku wzniesiono w mieście kościół farny pw. św. Jana Chrzciciela oraz zakończono budowę fortyfikacji. Uczyniły one z Chojnic także ważne ogniwo w systemie obronnym południowo-zachodniej granicy państwa krzyżackiego. Po zwycięstwie pod Grunwaldem do miasta na krótko wkroczyły wojska polskie. W roku 1433 miasto oblegane było przez wojska czeskich taborytów wspomagane przez polską szlachtę pod wodzą Jana Ostroroga. Po wybuchu otwartego powstania przeciw Krzyżakom i poddaniu się miast pruskich protekcji Kazimierza Jagiellończyka w roku 1454 pod Chojnicami doszło do walnej bitwy między wojskami obu stron. W bitwie tej Krzyżacy odnieśli zwycięstwo, którego konsekwencją była uciążliwa 13-letnia wojna. Dopiero w roku 1466 po trzymiesięcznym oblężeniu miasto, jako jedna z ostatnich twierdz krzyżackich, zajęte zostało przez oddziały koronne. Jednym z dwóch chojnickich starostów w okresie Rzeczypospolitej szlacheckiej był Andrzej Puszkarz z Dobrzyczan, który uzyskał to stanowisko w uznaniu zasług po wojnie 13-letniej. Drugim i ostatnim starostą w Rzeczypospolitej szlacheckiej był Mikołaj Kościelecki, który pełnił urząd między 27 sierpnia 1484 roku a 26 grudnia 1487 roku. W 1555 roku Rada miejska urzędowo deklaruje przyjęcie wyznania ewangelickiego. Protestanci przejmują z rąk katolików kościół farny. Występujący w obronie kościoła proboszcz Jan Siński został zabity w zamieszkach. W 1616 roku kościół farny zostaje zwrócony katolikom. W 1627 roku miasto zostało zniszczone przez pożar. Po odbudowie kolejne zniszczenia nastąpiły w czasie potopu szwedzkiego w latach 1655-60. W latach 1733 i 1742 w szalejących pożarach spaliła się prawie cała zabudowa miejska. W 1772 roku Chojnice znalazły się w zaborze pruskim. W 1920 roku, po I wojnie światowej miasto wraca do Polski. 24 października 1939 roku odbyła się pierwsza masowa egzekucja w „Dolinie Śmierci”, gdzie rozstrzelano ok. 2 tys. mieszkańców miasta i okolic. Od 1999 roku miasto stało się stolicą powiatu w województwie pomorskim. W 2002 roku patronem Chojnic zostaje św. Jan Chrzciciel.

Najważniejszymi zabytkami miasta są:

– Bazylika mniejsza pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela z XIV wieku, według średniowiecznych podań wybudowana na miejscu pogańskiej świątyni Świętowita.

– Barokowe kolegium pojezuickie z kościołem pw. Zwiastowania NMP z XVIII wieku.

– Średniowieczne mury miejskie okalające Stare Miasto od zachodu oraz częściowo południa i wschodu, oraz liczne baszty i Brama Człuchowska, w której mieści się Muzeum Historyczno-Etnograficzne.

– Średniowieczny układ przestrzenny Starego Miasta z kamieniczkami z XVIII i XIX wieku.

– Neogotycki ratusz zbudowany w 1902 roku po wyburzeniu XVI-wiecznego starego ratusza stojącego na Rynku. Władze miasta wykupiły w tym celu trzy budynki szczytowe. Budowla wzniesiona według projektu berlińskich architektów, została oddana do użytku w 1904 roku. Dwupiętrowy gmach posadowiony na wysokich suterenach z trzecim piętrem w szczycie ryzalitu, góruje nad zabudową Rynku. Wysoki, schodkowy szczyt ze sterczynami powoduje, że budynek wydaje się jeszcze większy. Neogotycka fasada z czerwonej cegły posiada modernistyczne dekoracje.

– Konwikt – dawny kościół i klasztor Augustianów wzniesione w latach 1786-94, obecnie siedziba Katolickiego LO im. Romualda Traugutta.

– Budynek starostwa z 1892 roku w stylu eklektycznym, siedziba władz starostwa.

– Spichlerze przy ul. Krótkiej, zbudowane w XVIII/XX wieku.

– Kompleks budynków poszpitalnych w stylu eklektycznym z II połowy XIX i początku XX wieku.

– Wieża ciśnień (wodna) jest to historyczny zabytek witający turystów.

Według danych z 2011 roku miasto miało ponad 40 tysięcy mieszkańców. 

Chojnice są położone położone na Pomorzu Gdańskim, w zachodniej części Borów Tucholskich, w południowej części Kaszub, przy drodze krajowej nr 22 (Człuchów – Malbork), w odległości 100 km na południowy zachód od Gdańska.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2013 roku.