Fundatorem stołecznego zamku księstwa mazowieckiego był w 1388 roku książę Janusz I Starszy. Warownia przeszła następnie w ręce jego wnuka Bolesława IV, a później innych książąt mazowieckich. Od 1547 roku, po inkorporacji księstwa do Korony, zamek stał się własnością królowej Bony. Następnie był siedzibą starostów. W czasie „potopu” został wysadzony w powietrze przez Szwedów. Po rozbiorach ostatecznie został opuszczony i popadł w ruinę, którą pogłębiło traktowanie budowli jako składu materiałów budowlanych. Obecnie po kilku remontach i zabezpieczeniu go jako trwała ruina jest udostępniony zwiedzającym.

         Gotycki założenie powstało na wysokiej wiślanej skarpie, na lewym brzegu rzeki, która niegdyś płynęła pod zamkiem. Obecnie koryto Wisły oddalone jest kilka kilometrów na wschód. Warownia zbudowana została z cegły na kamiennych fundamentach, na planie nieregularnego wieloboku. Od strony północno-wschodniej stoi wysoka na 22 m, kwadratowa wieża bramna wysunięta przed lico murów obronnych, poprzedzona fosą, nad którą przerzucono ceglany most. Od strony południowo-wschodniej i zachodniej wznoszą się dwie cylindryczne wieże, z których ta druga jest również wysunięta przed lico murów. Wzdłuż kurtyny północnej widać nikłe fragmenty budynków mieszkalnych. Na środku dziedzińca stał niegdyś kościółek zamkowy. Całość otaczają mury obronne, w  kurtynie wschodniej dość wysokie, a w kurtynie południowo-zachodniej w zasadzie ich fundamenty.

         Czersk leży 30 km na południe od Warszawy. Około 1 km za Górą Kalwarią należy skręcić w lewo i po przejechaniu przez miasteczko za kościołem znajduje się wejście do ruin.

         Zdjęcia wykonano w kwietniu 2005 roku.