Gotycki zamek w Dobrej został wzniesiony pod koniec XIV wieku przez Gerharda von Dewitz na ruinach starszego założenia zniszczonego przez Brandenburczyków.

         Zbudowano wówczas skrzydło południowe i wschodnie, a u podnóża wzniesienia drugi obwód murów obronnych z romboidalną wieżą stojącą w narożniku północno-zachodnim, która pełniła też rolę więzienia zamkowego.  Od południa, od strony miasta oddzielała zamek głęboka fosa. Rozmach przedsięwzięcia przyczynił się do powstania najpotężniejszego w XV wieku świeckiego zamku rycerskiego w księstwie. Około 1540 roku nastąpiła dalsza rozbudowa warowni. W jej wyniku uzyskała ona reprezentacyjną formę wczesnorenesansowej rezydencji magnackiej, zachowującej jednakże cechy budowli obronnej. Z fundacji Josta von Dewitza wzniesiono dwa ceglane, monumentalne budynki, równolegle do siebie i zamykające wybrukowany dziedziniec od północy (Stary Dom) i południa (Nowy Dom). Z obu stron umieszczono dwie wewnętrzne, spiralne klatki schodowe, łączące wszystkie kondygnacje.

         Ogłoszone w 1572 roku bankructwo bankierskiego rodu Loitzów miało katastrofalny wpływ na sytuację finansową Dewitzów, gwałtownie kończąc okres rozkwitu rodu i ich siedziby w Dobrej. Do ich upadku przyczyniły się również działania wojny trzydziestoletniej (1618-48). W ciągu całego XVIII wieku zamek stał opuszczony i popadał w coraz większą ruinę. W 1808 roku Dewitzowie ostatecznie sprzedali majątek. Nowy właściciel, sekretarz sądu grodzkiego Muller, ze względu na stan budowli wysadził część murów. Ze średniowiecznego rozplanowania do dziś zachowały się tylko fragmenty zewnętrznego obwodu murów obronnych od strony zachodniej, północnej i częściowo wschodniej oraz dolna część kamienno-ceglanej wieży. Całość znajduje się na niewielkim kopcu wystającym około 6 metrów nad poziom otaczającego go terenu. W 1906 roku ówczesny właściciel, Henryk von Diest, postarał się o dotację państwową na renowację obiektu, lecz I i II wojna światowa pokrzyżowała jego plany. W latach 60-tych XX wieku założono stopnie prowadzące na wzniesienie oraz ustawiono ławki i wytyczono trasy dla turystów. Przeprowadzono też szczegółowe badania archeologiczno-architektoniczne. 

         Dobra jest położona 15 km na południowy-wschód od Nowogardu, przy drodze nr 144 do Chociwiela. Ruiny znajdują się na niewysokim kopcu w centrum miasta.

         Zdjęcia wykonano w czerwcu 2010 roku.