W XIII wieku istniał w Dobrzyniu nad Wisłą drewniany gród wzniesiony na wysokiej górze na prawym brzegu Wisły. W roku 1228 książę Konrad Mazowiecki osadził tu braci dobrzyńskich, którzy w 1223 roku połączyli się z Zakonem Krzyżackim. W roku 1235 Dobrzyń wrócił do rąk Konrada, a w roku 1236 stał się siedzibą jego syna, księcia dzielnicowego Bolesława. Na początku XIV wieku gród należał do Władysława Łokietka, a w latach 1329-43 ponownie zajęli go Krzyżacy. W roku 1379 stał się lennem Władysława Opolczyka, który w 1392 roku oddał go w zastaw Krzyżakom i w ich rękach pozostał do 1404 roku. Ostatni najazd na gród miał miejsce 19 sierpnia 1409 roku kiedy to Krzyżacy oblegli zamek broniony przez starostę Jana z Płomian. Po podpaleniu zamku, zapewne drewnianego, Krzyżacy zdobyli go i zniszczyli. Po tym fakcie gród utracił ostatecznie znaczenie i został opuszczony.

         Góra Zamkowa, na której znajdował się gród, dzieli się na dwie nierówne części przedzielone wąskim rowem. Na wyższej, wschodniej części Góry znajduje się żeliwny krzyż i obelisk ku czci obrońców zamku. W zachodniej widoczne są zarysy majdanu, a całość założenia otoczona jest suchą fosą otaczającą wzgórze. Prawdopodobnie cześć jego osunęła się przez lata do Wisły. Relikty założenia były przedmiotem badań w latach 1969-76, oraz w 1996 roku.

         Dobrzyń jest położony na prawym brzegu Wisły, około 18 km na wschód od Włocławka, przy drodze nr  562 do Płocka. Relikty grodu znajdują się na Zamkowej Górze położonej około 150 metrów na południe od centrum miasteczka.

         Zdjęcia wykonano we wrześniu 2010 roku.