Rynek Starego Miasta w Poznaniu został wytyczony na planie kwadratu o boku 141 m w trakcie lokacji miasta w 1253 roku. Z każdej pierzei rynku wybiegają 3 ulice, dzieląc pierzeje na dwa bloki, w których znajduje się po 8 długich i wąskich działek budowlanych (7-8 m szerokości, 35-43 m głębokości). Z 12 ulic wybiegających z rynku 4 (Wrocławska, Wroniecka, Wielka i Wodna) prowadziły do bram miejskich. Wewnętrzna zabudowa rynku została przeznaczona dla budynków administracyjnych oraz handlowych. Wkrótce po lokacji powstał tam ratusz, Waga Miejska oraz kramy w części południowej.

Pierwotna zabudowa zarówno wewnętrzna, jak i zewnętrzna rynku była drewniana. Lecz już w końcu XIII wieku zaczęły stopniowo powstawać budowle murowane: Waga Miejska, gotycki ratusz i w XIV wieku sukiennice. W 1 połowie XVI wieku powstał zespół kamieniczek budników, tzw. domki budnicze, wzniesionych przez indywidualnych właścicieli poszczególnych działek. W XVII wieku powstał na miejscu jatek chlebowych arsenał, a jatki przeniesiono pod wagę. Pod koniec XVIII wieku  wzniesiono odwach. Od XIV wieku zabudowę drewnianą zaczęto zastępować budynkami murowanymi. Przy rynku powstały kamienice wpierw dwu-, a później trzytraktowe, z reguły trzykondygnacyjne, szczytem zwrócone do rynku. Kamienice spełniały rolę mieszkalną oraz warsztatowo – handlową. Na parterze od frontu mieściła się tzw. wielka sień o charakterze reprezentacyjno – usługowym. Na zapleczu kamienic frontowych, oddzielony małym podwórkiem, znajdował się budynek tylny mieszczący magazyny i warsztaty. Z biegiem lat ten pierwotny, jednolity układ ulegał licznym przeobrażeniom, m.in. w XVIII wieku na dwóch parcelach powstały pałace wzniesione przez bogate rody szlacheckie: Działyńskich i Mielżyńskich.

Od 1880 do 1955 roku przez Stary Rynek kursowały tramwaje. W latach późniejszych stopniowo ograniczano na nim ruch pojazdów aż do 1970 roku, kiedy to zamknięto go dla wszelkich pojazdów z wyjątkiem posiadających specjalne zezwolenia. W 2 połowie XIX wieku wykonano żeliwną sieć wodociągową, gazową i oświetlenie lampami gazowymi, a na początku XX wieku podziemną sieć elektryczną. W końcu XIX wieku Rynek otrzymał nową nawierzchnię. Obecna nawierzchnia jest wynikiem gruntownej przebudowy placu dokonanej w końcu lat sześćdziesiątych.

Po zniszczeniach wojennych, w czasie walk w 1945 roku które objęły 60% substancji budowlanej (80 budynków zostało całkowicie strawionych pożarami), już w tym samym roku przystąpiono do odbudowy. Prowadzono ją według ściśle opracowanych planów konserwatorskich, starając się przywrócić rykowi jego dawny obraz. W latach pięćdziesiątych powstały na miejscu dawnego arsenału i sukiennic nowoczesne w formie budynki wystawowe. Stary Rynek utracił po wojnie swą dawną, dominującą funkcję handlowo – usługową, stając się ośrodkiem dzielnicy mieszkaniowej z siedzibami instytucji kulturalnych. Na parterach części budynków pozostawiono sklepy, często z upominkami i pamiątkami, a szczególnie w latach siedemdziesiątych otwarto kilka stylowych barów, kawiarni i restauracji.

Poznań jest stolicą województwa wielkopolskiego. Rynek znajduje się w centrum Starego Miasta.  

Zdjęcia wykonano w maju 2015 roku.