Kościół pw. NMP Królowej Różańca Świętego w Słupsku został wzniesiony w XIII wieku w stylu gotyckim. Świątynia była później wielokrotnie przebudowywana. Jego budowa rozpoczęła się w latach 1276 i 1280. Po prawdopodobnych zniszczeniach został odbudowany w 1350 roku. Podczas pożaru miasta w 1476 roku został zniszczony, po czym odbudowany w znacznie okazalszej formie. W 1803 roku całkowicie zostały rozebrane kaplice od strony północnej. W 1853 roku została dokonana radykalna przebudowa kościoła.

Obecnie jest to trójnawowa bazylika (nawa główna wyższa od bocznych), orientowana, z dużym wydzielonym prezbiterium zamkniętym pięcioboczną apsydą, od zachodu nawę główną zamyka masywna wieża wysokości około 50 m, typowa dla gotyckich świątyń Pomorza. Wieża jest wg pomiarów odchylona od pionu w kierunku zachodnim o 89 centymetrów.  W 2004 roku zrekonstruowano barokową głowicę wieży kościoła, która ucierpiała po wielkim pożarze miasta w 1945 roku po wkroczeniu Armii Czerwonej. W 2009 roku przywrócono nieistniejące od II wojny światowej zegary na wieży i zsynchronizowane z nimi dzwony.

Wyposażenie wnętrza: ołtarz główny współczesny, typu architektonicznego; przy ścianie wschodniej nawy północnej umieszczona została późnogotycka grupa „Ukrzyżowanie” z początku XVI w, w jej skład wchodzą rzeźby przedstawiające Chrystusa Ukrzyżowanego, Matkę Boską Bolejącą oraz trzech aniołów z atrybutami męki pańskiej (drewno polichromowane, złocone), twórcą dzieła był prawdopodobnie mistrz Paweł z Gdańska ; przy ścianie wschodniej nawy południowej znajduje się ołtarz wczesnobarokowy, typu architektonicznego , rzeźbiony, polichromowany, w retabulum współczesny obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej; na ścianie południowej umieszczono dwa epitafia barokowe, drewniane, bogato rzeźbione i polichromowane – Szymona Schoedera z 1671 roku z obrazem „Upadek pod krzyżem” i drugi z drugiej połowy XVII wieku z obrazem przedstawiającym „Ukrzyżowanie” oraz rodzinę zmarłego , oba obrazy olejne na desce. Do cenniejszych zabytków świątyni należy późnorenesansowa ambona, wykonana w latach 1609-30 przez snycerza słupskiego Pawła Waltersdorfa, z fundacji cechu bursztynników. Ambona pokryta jest płaskorzeźbami, bogato ornamentowana, polichromowana i złocona. Wejście na ambonę ujęte portalem (w drzwiach zamek z 1609 roku). Wspaniałe, pierwotne zwieńczenie ambony, tzw. bursztynowa korona z pierwszej połowy XVII wieku, zostało wywiezione w czasie II wojny światowej. Zwracamy również uwagę na piękne wieloramienne świeczniki wiszące, barokowe z XVIII wieku i neorokokowe z XIX wieku, oraz liczne lichtarze barokowe XVII- XVIII wieku i późniejsze z XIX wieku jedno i wieloramienne. 

Słupsk jest położony 50 km na zachód od Lęborka, przy drodze nr 6 do Koszalina. Kościół znajduje w centrum Starówki.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2015 roku.