Nowa Brama w Słupsku, taką nazwę przyjęła bo została ona dość późno wybudowana, a więc dla współczesnych była „nowa”.  Została wzniesiona od zachodu, gdzie potencjalnie istniało najmniejsze zagrożenie. W pierwszym etapie budowy, prawdopodobnie jeszcze w pierwszej połowie XIV wieku, powstały dolne partie bramy na rzucie prostokąta (12,3 x 10,5 m) z ostrołukowym przejazdem na osi, o wendyjskim wątku wiązania cegieł. Górną kondygnację, do wysokości obecnego gzymsu wieńczącego, nadbudowano w latach 1380-85. W kondygnacji tej od strony miasta znajdował się duży ostrołukowy otwór, który zamurowano około 1441 roku. W połowie XIV wieku dobudowano murowane przedbramie. W 1477 roku pożar strawił szczyty i dwuspadowy dach. Około 1650 roku bramę zwieńczono barokowym hełmem a w 1724 roku przykryto ją czterospadowym dachem namiotowym z latarnią. 

W latach 1724-55 w Bramie Nowej urządzono więzienie karne oraz Dom Pracy Przymusowej – przędzalnię wełny, w której zatrudniono żebraków, włóczęgów i Cyganów. W 1836 roku poszerzono przejazd i odnowiono elewację zachodnią bramy. Zachodni odcinek murów po obu stronach bramy został wyburzony 1875 roku. Od połowy XIX wieku do I wojny światowej brama była użytkowana jako warsztaty wojskowe. Nowa Brama była zaadaptowana w 1924 roku i w latach 1974–75 na cele wystawowe. Dziś mieści się tam między innymi Galeria sztuki współczesnej “Nowa Brama”. 

Słupsk jest położony 50 km na zachód od Lęborka, przy drodze nr 6 do Koszalina. Nowa Brama znajduje w zachodniej części Starówki.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2015 roku.