Ewangelicko-Augsburski Kościół Pokoju pw. św. Trójcy w Świdnicy został wzniesiony w latach 1652-57. W wyniku tzw. pokoju westfalskiego świdniccy ewangelicy otrzymali zezwolenie od cesarza Ferdynanda IV na wybudowanie świątyni z nietrwałych materiałów, bez dzwonnicy, poza obrębem murów miejskich.

Kościół wzniesiono wg. projektu Albrechta Saebischa na planie krzyża greckiego z drewna, gliny i słomy. Główny korpus kościoła jest jednonawowy o długości 44 metry i 20 metrów szerokości. Barokowe wnętrze świątyni przykryte jest płaskim stropem o bogatej polichromii. Na szczególną uwagę zasługują barokowe elementy zdobnicze ołtarza głównego, ambony, organów dużych i małych oraz lóż okalających świątynię od wewnątrz. W nawie głównej wzniesiono dwie kondygnacje empor dzięki czemu kościół był w stanie pomieścić 7500 wiernych. Do nawy głównej od strony południowej przylega hala chrztów. Bogato wyposażone wnętrze świątyni jest jedynym swego rodzaju odstępstwem od typowego, surowego kanonu protestanckiego. Wokół świątyni znajduje się cmentarz.

W 1992 roku rozpoczęto całkowity remont kościoła w celu przywrócenia dawnego blasku wystrojowi wnętrza oraz wzmocnienia całej konstrukcji. W 2001 roku Kościół Pokoju w Świdnicy został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. 

Świdnica jest położona 45 km na południowy-zachód od Wrocławia, przy drodze nr 35 do Jeleniej Góry. Świątynia znajduje się w centrum miasta przy ul. Kościelnej.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2007 roku.