Gotycki zamek w Golczewie został wzniesiony na przełomie XIII i XIV wieku. Wówczas Golczewo należało do rycerzy Ekharda i Wulfekina Smellingów i nieznanego z imienia Wedelstedta. Zawarte przez nich we wspomnianym roku porozumienie z biskupem kamieńskim Henrykiem Wachhnolzem  rozpoczęło proces rozbudowy warowni, która przeszła w posiadanie kościelne.

         Pierwotną siedzibę rycerską wzniesiono na kopcu ziemnym o wysokości 3 m. Składała się ze stojącego w obrębie dziedzińca murowanego domu otoczonego wałami ziemnymi. Potem zarządzała nim rodzina Flemmingów, która w roku 1406 sprzedała go księciu Bogusławowi VIII, pretendentowi do stolca biskupa kamieńskiego. Kapituła ponownie objęła warownię w 1436 roku i władała nią z krótką przerwą do 1534 roku. Po przejęciu zamku przez biskupów kamieńskich, w latach 1406-18 rozbudowano warownię nadając jej kształt czworoboku o wymiarach 40 x 40 m. Przy kurtynie południowej wzniesiono nowy budynek mieszkalny o wymiarach 12 x 25 metrów, a w narożniku południowo-wschodnim zbudowano wolno stojącą okrągłą wieżę z cokołem na planie zbliżonym do kwadratu. Wieża o wysokoąci około 24 metry zbudowana jest z cegły na kamiennym fundamencie. Wejście do wieży umieszczono na wysokości ok. 6 metrów nad poziomem dziedzińca. W jej podziemnej części znajdował się loch więzienny.

         Od 1534 roku Golczewo znajdowało się w rękach książęcych. Po 1684 roku opuszczona warownia zaczęła popadać w ruinę. Do dziś zachowała się wolno stojąca wieża, której zwieńczenie i blankowanie pochodzą z końca XIX wieku i 1929 roku, kiedy to została poddana renowacji przez Niemców. Po II wojnie światowej przeprowadzono badania archeologiczne pod kierunkiem Tadeusza Nawrolskiego. Obecnie odnowiona wieża stanowi punkt widokowy, a wewnątrz znajduje się małe muzeum.

         Golczewo jest położone przy drodze wojewódzkiej nr 106 z Nowogardu do Kamienia Pomorskiego. Wieża zamkowa znajduje się na przesmyku między jeziorami: Szczuczym i Okonim.

         Zdjęcia wykonano w czerwcu 2010 roku.