Pierwotny, drewniany zamek w Horodle został wzniesiony w I połowie XIV wieku pod panowaniem litewskiego księcia Lubarta na miejscu starego grodu. Do Polski przyłączono miejscowość w 1366 roku. Nowy, lecz również drewniany zamek będący siedzibą starosty horodeckiego powstał w drugiej połowie XIV wieku, gdy Horodło zyskało prawa miejskie. Wspomina o tym Jan z Czarnkowa pod datą 1382 roku.

Z trzech stron otoczony był głęboką fosą (od wschodu płynął Bug), a z miastem łączył go drewniany most zbudowanym na wielkich palach. W 1388 roku król Władysław Jagiełło nadał ziemię bełską wraz z Horodłem Księciu Mazowieckiemu Ziemowitowi IV, jako posag swojej siostry Aleksandry. Nadanie to potwierdzone zostało dokumentem królewskim w 1396 roku, w którym Horodło nazywane jest już miastem. W 1413 roku na zamku odbył się zjazd rycerstwa i zawarcie Unii Horodelskiej, która doprowadziła do unii Polski i Litwy. Na jej podpisanie do Horodła przybył król Władysław Jagiełło i książę litewski Witold.

Jedyny zachowany krótki opis obiektu pochodzi z 1639 roku. Drewniana budowla stała na kopcu nad Bugiem i już wtedy była opuszczona. Kres istnienia założenia nastąpił w 1706 roku, które wówczas zostało całkowicie zniszczone przez Szwedów. Resztki zamku rozebrano i w 1765 roku na jego miejscu postawiono dwór starościński, który już nie istnieje. Do dziś zachowały się resztki wałów nazywane przez miejscowych „Wałami Jagiellońskimi” lub „Zamczyskiem”.

Horodło jest położone nad Bugiem, 15 km na północny-wschód od Hrubieszowa, przy drodze nr 816. Wały po zamku znajdują się niedaleko kościoła tuż przy głównej drodze, po jej wschodniej stronie.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2017 roku.