W 1411 roku z inicjatywy księżnej Aleksandry żony Ziemowita, a siostry Jagiełły, sprowadzono do Horodła dominikanów, dla których w 1425 roku zbudowano drewniany kościół i klasztor. Obie budowle spłonęły w 1500 roku w wyniku najazdu Tatarów. Kolejna świątynia została konsekrowana w 1603 roku, lecz także i ona została zniszczona podczas Powstania Chmielnickiego, a następnie przed 1714 rokiem została odbudowana ponownie.

Obecny, późnobarokowy kościół pw. św. Jacka i MB Różańcowej został zbudowany w latach 1739-58 z fundacji starosty horodelskiego Ambrożego Strutyńskiego. Data ukończenia budowy jest widoczna na łuku tęczowym. W 1783 roku władze austriackie skasowały zakon dominikanów i w kościele utworzono parafię. Zabudowania klasztorne rozebrano w 1845 roku. Już jako parafialny, kościół spłonął w 1852 roku. W wyniku pożaru odpadły stiuki pokrywające sklepienie. Zachowała się jedynie ich niewielka część na ścianach. W dwa lata później został odnowiony. Podczas I wojny światowej został uszkodzony, odremontowany powtórnie w 1921 roku.

Późnobarokowa świątynia jest budowlą jednonawową z dwoma wieżami w fasadzie i prezbiterium zwróconym na południe. Kościół ma charakter obronny o czym świadczą bardzo grube, blisko dwumetrowe, mury wzmocnione pod oknami oraz dwie cylindryczne baszty ze schodami na strych. Wystrój wnętrza jest barokowy. Obok kościoła stoi drewniana czworoboczna dzwonnica z 1860 roku oraz kapliczka Matki Boskiej z końca XIX wieku. Przy kościele znajduje się również klasycystyczna plebania wzniesiona po roku 1845, z wykorzystaniem części murów dawnego klasztoru. Budynek jest murowany parterowy z ryzalitem od frontu w części wschodniej oraz dwukolumnowym gankiem.

Horodło jest położone nad Bugiem, 15 km na północny-wschód od Hrubieszowa, przy drodze nr 816. Kościół parafialny znajduje się w centrum miejscowości.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2017 roku.