W miejscowości Kalkara znajduje się Cmentarz Morski, który jest miejscem pochówku 1182 żołnierzy Wspólnoty Brytyjskiej, z czego 1040 to polegli zidentyfikowani z imienia i nazwiska. Na cmentarzu znajdują się również groby polskich lotników, położone w części protestanckiej cmentarza (nazywanego czasami Cmentarzem Kapucynów).

Polegli Polacy należeli do załogi Halifaksa II NF-Q (DT542), który uległ katastrofie nocą z 16 na 17 grudnia 1942 roku podczas przelotu z lotniska Luqa na Malcie do Gibraltaru. Krótko po starcie maszyna zwaliła się na ziemię i wpadła do nieistniejących obecnie kamieniołomów koło miasta Żejtun. Przypuszczalną przyczyną wypadku była awaria silników. Niektóre źródła sugerują też, jakoby Halifax mógł zostać omyłkowo zestrzelony przez miejscową obronę przeciwlotniczą. Załoga należała do 138 Dywizjonu do Zadań Specjalnych RAF (138 Squadron) i nominalnie zajmowała się wykonywaniem zrzutów dla podziemia okupowanej Europy (w tym i Polski). Na Malcie znalazła się w trakcie lotu powrotnego z Afryki Północnej. W grudniu 1942 roku trzy polskie załogi ze 138 Dywizjonu RAF poleciały z Anglii do Afryki Północnej z dostawą lekarstw dla walczących tam wojsk brytyjskich. Powrót miał odbyć się przez Maltę i Gibraltar do Wielkiej Brytanii. Na maltańskie lotnisko Luqa załoga por. Dobromirskiego przybyła 15 grudnia, a dwa dni później, 17 grudnia o godz. 2:00 wystartowała do dalszego przelotu. Załoga złożona była z sześciu Polaków, por. Dobromirskiego, por. Pankiewicza, por. Idzikowskiego, sierż. Wysockiego, sierż. Kleniewskiego i st. sierż. Zielińskiego oraz brytyjskiego mechanika pokładowego, Sgt Alexandra C. Watta. W samolocie jako pasażerowie leciało także pięciu mechaników 138 Dywizjonu RAF jako obsługa naziemna Halifaksa oraz oficerowie brytyjscy, lecący do Gibraltaru lub do Wielkiej Brytanii. Podoficerów z załogi polskiego Halifaksa pochowano w działce F (Kleniewskiego i Wysockiego w grobie nr 18, a Zielińskiego – nr 17), natomiast oficerów w działce E (grób nr 4). Na maltańskim cmentarzu znajdują się także groby dwóch marynarzy z załogi okrętu podwodnego ORP „Sokół” (mat. Wacława Kostucha oraz st. mar. Józefa Paszka) oraz mogiła F/Sgt Stanleya J. Kozlowskiego, pilota RCAF wywodzącego się z Polonii kanadyjskiej z Ottawy. Zginął 8 marca 1942 r. w wypadku podczas startu z lotniska Luqa za sterami Wellingtona IC (DV483) z 37 Dywizjonu Bombowego RAF (37 Squadron).

Kalkara jest położona na południowy-wschód od Valletty, po drugiej stronie portu. Cmentarz znajduje się w południowej części miejscowości, przy ulicy Triq San Leonardu.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2017 roku.