Fort Ricasoli powstał z fundacji florenckiego rycerza Giovanni Francesco Ricasoli, który podarował 20 000 scudi na budowę twierdzy, która, aby uhonorować darczyńcę, została nazwana jego imieniem. Pierwszy kamień nowego kompleksu został położony 15 czerwca 1670 roku. Obiekt otrzymał podstawową załogę w czerwcu 1674 roku, chociaż był ciągle nie skończony. Koszary, kaplica i inne budynki wewnątrz twierdzy zostały zbudowane w latach 80-tych i 90-tych XVII wieku. Budowa i uzbrajanie zostały oficjalnie uznane za zakończone w maju 1698 roku.

Twierdza zyskała kształt nieregularny, uzależniony od linii brzegowej półwyspu, na którym jest zbudowana. W skład twierdzy wchodzą umocnienia z bastionami od strony lądu, wraz z wysuniętymi umocnieniami dodatkowymi, linia obrony od strony morza oraz kleszcze skierowane na Rinella Bay w Grand Harbour. Stan fortu w połowie XVIII wieku nie był dobry, w roku 1761 wykonane zostały pewne prace naprawcze. W roku 1785 Fort Ricasoli został uzbrojony w 80 dział, w tym czterdzieści jeden 24-funtowych. Tym samym stał się on najlepiej uzbrojonym fortem na Malcie. W latach 90-tych XVII wieku niektóre części obwodu obronnego zostały przebudowane. Fort był również wykorzystywany jako więzienie.

Fort Ricasoli używany był podczas francuskiej inwazji na Maltę w czerwcu 1798 roku. Obrońcy twierdzy odparli trzy ataki Francuzów, zanim poddali się po oficjalnej kapitulacji Wielkiego Mistrza Hompescha przed Napoleonem. Podczas późniejszego powstania Maltańczyków i blokady, fort znajdował się w rękach Francuzów. Ostrzeliwali oni powstańczą baterię San Rocco, znajdującą się w odległości około 700 m. Przez cały okres rządów brytyjskich Fort Ricasoli był budowlą wykorzystywaną militarnie. W roku 1807 był sceną buntu, kiedy albańscy żołnierze Regimentu Froberga rozpoczęli rewoltę i zamknęli się wewnątrz twierdzy. Pomimo prób negocjacji, wysadzili oni magazyn prochu, powodując poważne zniszczenia. Bunt został stłumiony przez lojalnych żołnierzy, a kilku buntowników zostało skazanych przez sąd wojskowy na karę śmierci. Zniszczone części zostały jedynie naprawione, lecz nie odbudowane do swojego oryginalnego wyglądu. Nowy magazyn prochu został zbudowany w roku 1829, zastępując zniszczony w czasie buntu. W późnych latach 20-tych i na początku lat 30-tych XIX wieku, zanim zbudowany został szpital w Bighi, fort był również wykorzystywany jako szpital dla marynarzy. W latach 50-tych XIX wieku do kompleksu została wprowadzona artyleria większego kalibru, działa były kilkakrotnie wymieniane w ciągu następnych dziesięcioleci. Obwód obronny od strony morza został całkowicie odnowiony w roku 1878, a w pierwszej dekadzie XX wieku zbudowano nowe podstawy dział, zainstalowano reflektory i stację torped. W latach 30-tych XX wieku, na bastionach zbudowano betonowe wieże kontroli ognia artyleryjskiego, a później zainstalowano reflektory. Fort Ricasoli brał czynny udział w obronie Malty podczas II wojny światowej. Po wojnie, w latach 1947–58, był on używany jako koszary Royal Navy. W roku 1964 Admiralicja brytyjska przekazała kontrolę nad obiektem Rządowi Malty.

Dziś twierdza w znacznej części jest zachowana, jednakże jest w stanie podupadłym. Cypel, na którym stoi budowla, jest skłonny do erozji, niektóre mury pomiędzy bastionami nr 3 i nr 4 zawaliły się już do morza. W roku 2007 Jednostka Odnowy Ministerstwa Zasobów i Infrastruktury zdemontowała, odnowiła i przywróciła na pierwotne miejsce część murów, lecz nic nie zrobiono, by odnowić cały fort. Większość terenu fortu jest wydzierżawiona Malta Film Commission i jest wykorzystywana do kręcenia różnych filmów i seriali. W latach poprzednich zostało zbudowanych w obrębie murów obiektu wiele scenografii do filmów Gladiator (2000), Troja (2004) i Agora (2009). W filmach tych, fort grał role, odpowiednio, Rzymu, Troi i Aleksandrii.

Fort Ricasoli najlepiej można podziwiać z Valletty lub portu.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2017 roku.