Pierwotny, klasycystyczny pałac Szustra (zwany też pałacykiem Lubomirskich) w Warszawie, został wzniesiony w latach 1772-75, na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha, według projektu Efraima Szregera dla marszałkowej księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej. Była to dwukondygnacyja budowla zbudowana na planie kwadratu, nakryta dachem namiotowym. Parter zajęły łazienka i pomieszczenia gospodarcze, a piętro pomieszczenia mieszkalne. Od północy znajdował się podjazd dla wozów, a od wschodu przestronny taras. W pobliżu powstał także parterowy Domek Burgrabiego. Całość otoczono ogrodem zaprojektowanym przez Szymona Bogumiła Zuga. Posiadłość nosiła nazwę Mon coteau (z franc. „moje wzgórze”). Z pierwotnego założenia do dziś zachowała się jedynie wieża z gołębnikiem i glorieta flamandzka (domek mauretański), położone przy ul. Puławskiej.

W 1817 roku posesja stała się własnością Potockich, a w 1820 roku Anny z Tyszkiewiczów Potockiej, która w roku 1822 zleciła architektowi Henrykowi Marconiemu przebudowę pałacyku w stylu neogotyckim. Przebudowie w znacznej mierze uległy wnętrza oraz elewacje zewnętrzne budynku, a wokół niego powstały liczne zabudowania gospodarcze. W latach 1828–29 przy pałacu postawiono oficynę. Podczas powstania listopadowego rezydencja i park zostały zdewastowane przez wojska rosyjskie. Prace rewaloryzacyjne podjęto w 1832 roku.

W 1845 roku rezydencję wraz z otoczeniem kupił litograf Franciszek Szuster, który kolejną przebudowę pałacyku, w stylu neorenesansowym, zlecił ponownie Henrykowi Marconiemu. Prace rozpoczęto w 1852 roku, budynek zyskał mały taras po południowej stronie oraz dwukondygnacyjną, ośmiokątną wieżyczkę przy elewacji wschodniej. W  latach 1860–65 dostawiono drugą oficynę. Z czasem teren wzdłuż ulicy Belwederskiej został przeznaczony na park rozrywki Promenada. W 1899 roku Szuster przedsięwziął budowę na terenie parku mauzoleum dla siebie, a prace zlecił architektowi Wincentemu Rakiewiczowi. W 1900 roku pochowano w nim jego żonę, Rozalię z Pieszczyńskich, a w 1901 roku jego samego, potem także syna i wnuka.

Fasada pałacu została uszkodzona we wrześniu 1939 roku, a później pałacyk został spalony w 1944 roku. Znacznej dewastacji uległ także otaczający pałac park. Odbudowę powojenną wykonano w stylu neogotyckim w latach 1962–65 według projektu Jerzego Brabandera. Ostatni spadkobierca rodziny Szustrów, Tadeusz Maciej Szuster, zmarł w 1973 roku. Potomkiem Szustrów (przez matkę) był również Jerzy Waldorff. Obecnie w pałacyku mieści się siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki, działa tu także Lothe Lachmann Videoteatr POZA. Położony wokół park z glinianką Morskie Oko odtworzono i utworzono park Morskie Oko. Obecnie mieści się w nim siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki.

Pałac Szustra w Warszawie znajduje się w dzielnicy Mokotów przy ul. Morskie Oko 2.

Zdjęcia wykonano w marcu 2018 roku.