Murowany zamek w Koszalinie został wzniesiony w drugiej połowie XIII wieku z fundacji książąt pomorskich. Warownia o nieznanej nam z przekazów formie przestrzennej, powstała w północno-wschodniej części miasta. Jeszcze w tym samym wieku stała się własnością zakonu cysterek i została przebudowana na cele klasztorne.

         W okresie reformacji na miejscu zamku, prawdopodobnie w latach 1569-1582, wzniesiono, częściowo wykorzystując jego mury, renesansową rezydencję protestanckich książąt zachodniopomorskich, tytularnych biskupów kamieńskich. Założenie składało się z budynków rozmieszczonych wokół dziedzińca o wymiarach około 33 x 42 metry. Główny, czterokondygnacyjny dom zamkowy założony na planie prostokąta o wymiarach 10 x 34 metry, z dwoma narożnymi wieżami stał od strony miasta, a brama wjazdowa usytuowana była od zachodu. Na początku XVII wieku w obrębie zamku wzniesiono kościół św. Trójcy. Po 1622 roku zamek utracił swe rezydencjonalne znaczenie i zaczął popadać w ruinę, a po pożarze w 1718 roku został częściowo rozebrany. Budynki wznoszone na miejscu zamku stopniowo zacierały układ książęcej siedziby. Po drugiej wojnie światowej w 1950 roku na terenie zamku zbudowano kotłownię. Do dziśz pierwotnego zamku zachowały się tylko fragmenty muru kaplicy zamkowej z portalem gotyckim w kościele cysterek. Obecnie kościół użytkowany jest przez wiernych prawosławnych jako cerkiew.

         Koszalin jest położony przy drodze nr 6, mniej więcej w połowie drogi między Gdańskiem a Szczecinem. Kaplica znajduje się przy ulicy Asnyka, parę kroków na wschód od Rynku starego miasta.

         Zdjęcia wykonano we wrześniu 2009 roku.