Tereny, na których leży dzisiejsze Como zostały opanowane przez Rzymian w 196 roku p.n.e., a w 59 roku p.n.e. Juliusz Cezar polecił osuszyć bagna w pobliżu południowego krańca jeziora i założyć tam Novum Comum (wcześniej istniejąca osada leżała nieco dalej na południe).  W 379 roku miasto stało się siedzibą biskupstwa. Po upadku Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego rejon Como i samo miasto znalazło się pod kontrolą Longobardów, potem Franków, zachowując prze pewien czas względną niezależność. W 1127 roku w wyniku przegranej wojny z Mediolanem niezależność tę utraciło, później, dzięki Fryderykowi Barbarossie, którego wsparło w konflikcie z Ligą Lombardzką, ją odzyskało, by jednak ostatecznie w XIV wieku podporządkować się Księstwu Mediolanu, z którym odtąd dzieliło losy, poprzez najazdy Francuzów, dominację Hiszpanów i panowanie Austriaków – aż do wejścia w skład zjednoczonych Włoch. Obecnie licznych turystów przyciąga do Como malownicze położenie miasta, piękno okolicznych krajobrazów, bliskość Alp, a także interesujące zabytki.

Najważniejszym zabytkiem Como jest katedra Santa Maria Assunta (Cattedrale di Como)-(osobny artykuł).

W jednej linii z fasadą katedry stoi przy Piazza Duomo pochodzący z 1215 roku Palazzo del Broletto, zbudowany w stylu romańsko-gotyckim, z renesansową XV-wieczną fasadą z marmuru lombardzkiego w trzech kolorach i wieżą (Torre del Comune) od strony północno-zachodniej. Budynek był kiedyś ratuszem, później pełnił różne funkcje (był m.in. siedzibą teatru, także archiwum); dziś mieści salę kongresową, sale wystawowe, a także pomieszczenia, w których organizowane są różne uroczystości i inne imprezy.

Za Palazzo del Broletto widać romańską fasadę kościoła św. Jakuba (Chiesa di San Giacomo). 

Na południowy wschód od katedry stoi kościół San Fedele, romańska świątynia wzniesiona w pierwszej połowie XII wieku na miejscu wcześniejszego kościoła z czasów karolińskich, z dzwonnicą później przebudowaną. Na szczególną uwagę zasługuje portal ze średniowiecznymi płaskorzeźbami.

Na wzgórzu na wysokości 430 m na południe od dzisiejszego Como znajdują się pozostałości zamku znanego jako Castel Baradello, stanowiącego niegdyś część większego systemu fortyfikacji zbudowanych na początku drugiej połowy XII wieku przez Fryderyka Barbarossę. W XVI wieku zamek (z wyjątkiem wieży, która zachowała się do dziś) został rozebrany na polecenie cesarza Karola V, który nie chciał, by twierdza wpadła się w ręce Francuzów.

Za centrum miasta uważa się Piazza Cavour, położony w pobliżu portu plac otwarty na jezioro (Lago di Como). Na zachód od Piazza Cavour biegnie promenada znana jako Lungo Lario Trento, prowadząca w stronę parku publicznego Giardini del Tempio Voltiano.

Na północ od parku stoi Tempio Voltiano, zbudowany w stylu neoklasycystycznym, przypominający świątynię budynek mieszczący muzeum naukowe poświęcone życiu i osiągnięciom naukowym Alessandro Volty (1745-1827), wybitnego włoskiego fizyka i wynalazcy, urodzonego w Como i tamże zmarłego.

Na końcu falochronu i mola, głęboko wrzynającego się w jezioro, stoi rzeźba Daniela Libeskinda Life Electric, postawiona w 2015 roku na , poświęcona pamięci Volty. W układzie urbanistycznym historycznego centrum Como, otaczającego katedrę, widać ślady rzymskiego castrum; zachowały się też elementy średniowiecznych murów obronnych i fortyfikacji, które odbudował i rozbudował w XII wieku Fryderyk Barbarossa, m.in. Torre Gattoni, Porta Torre i Torre di San Vitale.

Como jest położone w północnych Włoszech, w Lombardii,  w pobliżu południowo-zachodniego krańca Jeziora Como, 53 km na północ od Mediolanu.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2019 roku.