Katedra Metropolitalna św. Jana Chrzciciela w Turynie (Duomo di Torino) – najważniejszy kościół katolicki Turynu został zbudowany w XV wieku, w stylu renesansowym, w/g projektu Meo del Caprino. Katedra została konsekrowana we wrześniu 1505 roku. Wewnątrz znajduje się kaplica Świętego Całunu (la cappella della Sacra Sindone), dobudowana w latach 1668-94, która jest dziełem Guarina Guariniego.

Od 1578 roku w kaplicy tej przechowywana jest jedna z najistotniejszych relikwii chrześcijaństwa – płótno, na którym odbita jest sylwetka zmarłego Chrystusa. Utrwalony na Całunie wizerunek całego ciała ludzkiego jest trójwymiarowym negatywem fotograficznym, powstałym najprawdopodobniej wskutek tajemniczego promieniowania od wewnątrz. Takiego wizerunku współczesna nauka nie jest w stanie odtworzyć, a jet on anatomicznie perfekcyjny i całkowicie zgodny z ewangelicznymi opisami męki i śmierci  Chrystusa. Całun Turyński ma 110 m długości i 436 m szerokości. Spór o wiarygodność Całunu toczy się od wielu wieków, pomimo licznych badań nie udało się jeszcze poznać jego tajemnicy. Niektórzy nazywają go „owocem największego fałszerstwa w dziejach”.  Wiadomo jednak, że jest to starożytna tkanina z początku naszej ery, najprawdopodobniej pochodząca spod Damaszku, gdzie znajdowały się warsztaty kosztownych płócien grobowych.

Amerykańscy naukowcy z Instytutu Badań Kosmicznych NASA po serii skomplikowanych badań wydali oświadczeni, w którym stwierdzają: „Dla nas, uczonych, możliwość sfałszowania odbicia na Całunie byłaby większym cudem aniżeli Zmartwychwstanie Chrystusa, oznaczałaby bowiem, że cała nauka XX wieku nie dorównuje umysłowi fałszerza z XV wieku, co chyba jest niedorzecznością”.

Całun przechowywany jest  w sarkofagu przykrytym kuloodporną i przeciwodpryskowa szybą, która chroni go przed promieniami ultrafioletowymi. W sarkofagu panują optymalne ściśle określone  warunki: specjalna mieszanka gazów i temperatura 18°C. Kaplicy strzegą całą dobę strażnicy ponieważ Całun wielokrotnie próbowano wykraść.

Samą katedrę turyńską z zewnątrz cechuje niezwykła skromność, umiar ale i prostota. Została zbudowana na wcześniej istniejących trzech kościołach romańskich. Te stare bazyliki zostały zburzone aby było miejsce dla nowej katedry, pozostawiono jedynie dzwonnicę. Jest to trójnawowa budowla, wzniesiona na planie krzyża łacińskiego, zwieńczona kopułą. Fasada w stylu renesansowym wyłożona jest białym marmurem. Do wnętrza katedry prowadzą wejścia przez trzy portale – centralny ozdobiony scenami z życia Świętego Jana. W nawach bocznych znajduje się trzynaście kaplic – sześć wzdłuż prawej nawy i siedem po lewej, z których ostatnią  jest Kaplica Świętego Całunu.

W piątek 11 kwietnia 1997 roku, tuż przed północą wybuchł pożar w kaplicy, w której przechowywany jest Całun, który omal nie spłonął. Uratował go strażak, któremu dzięki przytomności umysłu, udało mu się zbić czekanem kuloodporne szkło gabloty i wynieść relikwię. Pożar szybko się rozprzestrzeniał i zniszczył ołtarz główny.

Świątynia znajduje się 250 metrów na północ od Piazza Castello, przytulona do zachodniego skrzydła Palazzo Reale.