Renesansowy zamek w Chambord (fr. château de Chambord) został wzniesiony w latach 1519-59 z inicjatywy ówczesnego króla Francji, Franciszka I Walezjusza. Jego głównym projektantem został włoski architekt Domenico da Cortony. Przypuszcza się także, że pewien wpływ na kształt zamku miał także sam Leonardo da Vinci, który zatrudniony był przez pewien czas na dworze króla Francji. Ogromne koszta spowodowały, że prace prace budowlane zostały przerwane, a sam zamek zaczął popadać w ruinę. Od całkowitego zniszczenia posiadłość uratował Gaston Orleański, który tu przebywał aż do śmierci w 1660 roku. Wkrótce potem rezydencją zainteresował się Ludwik XIV, który polecił przeprowadzenie gruntownej renowacji wnętrz, a także uregulowanie przepływającej w pobliżu rzeki oraz stworzenie tarasów ogrodowych.

Warownia, przypominająca średniowieczną twierdzę, zbudowana została na planie prostokąta, w rogach którego stoją wieże o średnicy 20 m każda i otoczona nawodnioną fosą. Głównym akcentem konstrukcyjnym jest donżon wzniesiony na planie kwadratu, w rogach którego również znajdują się wieże. Donżon wtapia się jednym bokiem w większą budowlę i to połączenie stanowi fasadę główną zamku. Cztery wieże fasady zwieńczone są spadzistymi dachami z kampanilami. Głównym elementem donżonu jest charakterystyczna otwarta klatka schodowa w kształcie podwójnej spirali. Od klatki schodowej odchodzą, tworząc krzyż grecki, cztery wielkie przedsionki, którymi dostać się można do ośmiu wielkich apartamentów. Plan ten powtarza się na trzech kondygnacjach.  Klatka zwieńczona jest tzw. latarnią w formie wieży, która wznosi się na przeszło 30 metrów. We wschodnim skrzydle zamku znajdowały się królewskie apartamenty. Za panowania Ludwika XIV w skrzydle zachodnim zbudowano kaplicę.

Obecnie zamek Chambord stanowi jedną z największych i najokazalszych rezydencji królewskich jakie spotkać można w Dolinie Loary.  Na jej dachu zaś umieszczono wiele fantazyjnych wieżyczek oraz kominów. Wewnątrz zamku znajduje się 440 komnat, które połączone są 75 klatkami schodowymi. Długość fasady głównej wynosi 128 m, zamek posiada 6 wielkich wież, 365 kominków i 800 rzeźbionych kapiteli.

W latach 1724-33 na zamku mieszkał Stanisław Leszczyński, który po utracie tronu i wygnaniu z Polski, resztę swojego życia spędził we Francji. W 1746 roku zamek został podarowany przez Ludwika XV polskiemu szlachcicowi Maurycemu Saskiemu, który zmarł tamże w 1750 roku. Obecnie w zamku mieści się muzeum.

Zamek położony jest nad rzeką Cosson, około 6 km od prawego brzegu Loary, 14 km na południowy wschód od Blois.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1993 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.