Locmariaquer to miejscowość nad Atlantykiem, w której znajduje się kilka dużych kamiennych grobowców z epoki kamiennej. Monumentalne budowle, usytuowane w odległości kilkuset metrów od siebie, zostały zbudowane w V tysiącleciu p.n.e przez lokalną osiadłą społeczność rolniczą i należą do najbardziej imponujących neolitycznych zabytków na świecie.

Tumulus neolityczny Les Pierres Plates (Płaskie Kamienie) w Locmariaquer zbudowany został z 70 bloków granitowych, z których do czasów współczesnych zachowało się 50, w tym 38 menhirów nośnych i 12 stropowych. Od wejścia ciągnie się korytarz o długości 6 m, szerokości 1,20 m i wysokości 1,10 m. Pod koniec korytarz nagle zakręca w lewo, przechodząc w długą, wąską komorę grobową o długości 16 m i szerokości zaledwie 80 cm. W miejscu zagięcia korytarza odchodzi w lewą stronę niewielkie odgałęzienie o długości 2,70 m i szerokości 1,40 m. Na trzynastu kamieniach nośnych grobowca znajdują się ryty przedstawiające antropomorficzne idole. Komorę grobową przykrywa kamienna płyta ważąca 23 tony, o wymiarach 7,5 x 2,5 x 0,7 metra. Przy wejściu, zorientowanym w kierunku południowo-wschodnim, znajduje się ustawiony pionowo głaz, odkopany i postawiony w tym miejscu w 1931 roku podczas prac archeologicznych. Tumulus znajduje się na skraju plaży „La Falaise”, około 1500 m na południowy zachód od wioski. Jego zwiedzanie jest bezpłatne.

Tumulus Mané Lud w Locmariaquer jest grobowcem neolitycznym, w przybliżeniu zorientowanym na osi północ-południe. Do grobowca prowadzą małe schody i korytarz o długości około 5  metrów. Komora grobowa o wymiarach około 4 × 3  metrów jest przykryta kamienną płytą o wymiarach około 8,5  metra. Dolmen składa się z 29 ortostatów i 5 płyt osłonowych. Wiele z tych kamieni jest pokrytych jest rycinami : topory, kolby lub kije do rzucania, rogi lub ptaki, łodzie, a także kaszalot. Podłoga komory grobowej jest wyłożona dużą stelą, a sufit jest przykryty inną dużą stelą. Tumulus Mané Lud, znajdujący się w centrum miejscowości, został odkryty w latach 1863-64. Jego zwiedzanie jest bezpłatne.

Oprócz kamiennych tumulusów (grobowców) spotkać tu możemy także dolmeny (dwa kamienie nakryte trzecim), menhiry (pojedyncze kamienie wbite pionowo w ziemię) oraz kamienne kręgi zwane kromlechami. W Locmariaquer znajduje się największy menhir w Europie „Le Grand Menhir Brise”, czyli  „Wielki  Złamany  Menhir”, niestety od stuleci  zwalony i rozbity na cztery części. Żaden z kronikarzy historii nie widział go w całości , co wskazuje, ze upadek menhiru nastąpił w bardzo dawnych czasach, a spowodować go mogło jakieś trzęsienie ziemi lub piorun. Menhir gdyby stal mierzyłby  23 metry wysokości, a jego łączna waga   wynosiłaby 350 ton. Ma blisko 5 metrów obwodu.

Locmariaquer znajduje się w Bretanii, nad Atlantykiem, około 110 km na północny-zachód od Nantes.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1993 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.