Historia Zurychu sięga 15 roku p.n.e., kiedy to Rzymianie zbudowali na wzgórzu Lindenhof przygraniczny obóz warowny Turicum, który z czasem rozrósł się w znaczący ośrodek handlowy. W V wieku n.e., po upadku cesarstwa osada została podbita i zajęta przez Alemanów. W kolejnych wiekach Zurych wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli. Władali nim kolejno Ostrogoci, Frankowie i Niemcy. W pierwszej połowie IX wieku w miejscu wcześniej zajmowanym przez budowle rzymskie powstał zamek karoliński, wzniesiony przez Ludwika Niemieckiego, który ufundował też klasztor (Fraumünster), w którym złożone zostały relikwie świętych Felixa i Reguli. Z początkiem XIII wieku Zurych uzyskał prawa wolnego miasta, a w 1351 roku przystąpił do Konfederacji Szwajcarskiej. Okres największego rozkwitu nastąpił w XVI wieku, kiedy to miasto stało się ważnym ośrodkiem produkcji jedwabiu i wełny.

Ważną datą w historii miasta było wystąpienie wybitnego szwajcarskiego kaznodziei i teologa Urlicha Zwingliego (1484-1531) w 1519 roku przeciwko papieżowi, co zapoczątkowało reformację w niemieckojęzycznej części kraju. Miasto pełniło wówczas rolę jednego z najważniejszych ośrodków reformacji w Szwajcarii.

Szczególnie szybki rozwój miasta miał miejsce w XIX wieku – w tym stuleciu założone zostały dwie zuryskie uczelnie, Uniwersytet (w 1833 roku) i Politechnika (Eidgenössische Technische Hochschule, ETH, w 1855 roku), do dziś uważane za jedne z najlepszych uczelni wyższych w Europie. W 1877 roku założona została w Zurychu giełda, która uczyniła z miasta finansową stolicę Szwajcarii. Najstarsza część miasta skupia się w pobliżu ujścia rzeki Limmat do Jeziora Zuryskiego. Najważniejsze zabytki miasta to:

– Grossmünster zbudowany w latach 1100–1250 na miejscu kościoła z IX wieku. Bliźniacze wieże kościoła pochodzące z XV wieku, zwieńczone XVIII-wiecznymi kopułami, są najbardziej charakterystycznym elementem zuryskiej architektury. Katedrę zdobią okna witrażowe projektu Augusto Giacomettiego. Katedra jest „kościołem-matką” reformacji w niemieckojęzycznej Szwajcarii. To właśnie tutaj od 1519 do swojej śmierci w 1531 roku Urlich Zwingli wzywał do odnowy chrześcijaństwa.

– Romańsko-gotycki kościół znany jako Fraumünster (dawny żeński klasztor), stojący w miejscu kościoła należącego do zespołu kościelno-klasztornego ufundowanego w połowie IX wieku przez Ludwika Niemieckiego, z kilkoma najwyższej klasy dziełami sztuki (m.in. autorstwa Giacomettiego i Chagalla).

– Kościół św. Piotra (Kirche St. Peter) z najstarszymi elementami pochodzącymi z XIII wieku i największym w Europie zegarem na wieży (8,7 m średnicy). Barokowa nawa we wnętrzu kościoła podparta jest filarami z różowopomarańczowego marmuru, a zdobią ją delikatne stiuki i kryształowe kandelabry z XVIII wieku.

– Renesansowy ratusz zbudowany w końcu XVII wieku na palach wbitych w dno Limmatu w miejscu wcześniejszej, średniowiecznej budowli.

– Wzgórze Lindenhof gdzie znajdują się pozostałości rzymskiego fortu, a później stał zamek karoliński, dziś pełniące funkcję przede wszystkim punktu widokowego.

– Reprezentacyjną arterię Zurychu stanowi ciągnąca się na długości około 1,5 km (od dworca do jeziora) ulica Bahnhofstrasse (ulica Dworcowa). Mniej więcej w środku jej długości znajduje się okazały Paradeplatz przy której znajdują się siedziby największych szwajcarskich banków.

Pozostałe ciekawe miejsca to: budynek zuryskiej gildii (Zunfthaus zum Rüden) oraz liczne fontanny których jest w mieście grubo ponad tysiąc (w każdej z nich woda jest zdatna do picia). Miasto szczyci się także blisko 50 muzeami i przeszło setką różnego rodzaju galerii. W trzeci poniedziałek kwietnia podczas święta wiosny (Sechseläuten) w Zurychu organizowana jest słynna parada cechów rzemieślniczych. Wtedy to ulicami miasta przechodzi barwny pochód, który kończy rytuał spalenia słomianej figury Böögga, co symbolizować ma wypędzenie zimy.

Zurych jest położony w północno-wschodniej Szwajcarii, nad północnym krańcem Jeziora Zuryskiego oraz rzekami Limmat i Sihl, około 40 km na północny-wschód od Lucerny.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1994 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.