Sewilla (hiszp. Sevilla) została założona prawdopodobnie w II w.p.n.e. przez Iberów jako osada Hispalis. Później została zajęta przez Fenicję i Kartaginę. W 206 p.n.e. Scypion Afrykański Starszy założył tu osadę Italica, dla weteranów wojennych. W 45 p.n.e. zdobyta przez Cezara, na którego polecenie wzniesiono mury obronne i przemianowano na Colonia Julia Romana. Od 461 roku n.e. miasto znalazło się we władaniu Wizygotów. Od V wieku w Sewilli mieściła się stolica archidiecezji. W 712 roku miasto opanowali Maurowie. Od 1023 roku stało się stolicą i rezydencją Abbadychów, w 1091 roku Almorawidów, a w 1145 roku Almohadów – w tym okresie nastąpił rozkwit miasta. W 1248 roku w wyniku rekonkwisty Sewilla została zdobyta przez króla kastylijskiego Ferdynanda III. Na przełomie XV i XVI wieku stała się punktem przeładunkowym w handlu z zamorskimi koloniami i jednym z największych miast kontynentu (ponad 100 000 mieszkańców). W 1505 roku w mieście założono uniwersytet. W XVII stuleciu Sewilla przeżywa złoty wiek sztuki. Po epidemii dżumy w 1649 roku nastąpiło powolne słabnięcie potęgi gospodarczej. W 1717 roku ze względu na zamulenie koryta Gwadalkiwiru musiała odstąpić Kadyksowi monopol w handlu z Ameryką. W 1992 roku w mieście otwarto Wystawę Światową w 500-setną rocznicę wyruszenia Kolumba na poszukiwanie zachodniej drogi do Indii. Najważniejsze zabytki miasta to:

– Katedra NMP –  największy i jeden z najwspanialszych gotyckich kościołów na świecie, został zbudowany w latach 1402–1506 na miejscu meczetu z lat 1184–96. Pierwotnie przez kolejne 150 lat po niewielkich adaptacjach dawny meczet był wykorzystywany jako świątynia chrześcijańska. Dopiero w 8 lipca 1401 roku kapituła katedry sewilskiej podjęła decyzję o wzniesieniu kościoła w miejscu świątyni muzułmańskiej. Większość dawnego meczetu zburzono, jego Patio de los Naranjos otoczono krużgankami, a minaret Giralda, o wysokości 97 m wkomponowano w bryłę kościoła, uzupełniając o dzwonnicę. Katedra jest pięcionawową świątynią z wyraźnie wyższymi transeptem i nawą główną. Konstrukcję spajają charakterystyczne dwuprzęsłowe łuki przyporowe, ozdobione sterczynami. Do wnętrza świątyni, o długości 76 m i szerokości 116 m, prowadzi 9 gotyckich, bogato zdobionych portali. Od wschodu do katedry przylega słynna dzwonnica, tzw. Giralda, na którą można było wjechać konno. Wieża mieszcząca w najwyższej kondygnacji dzwonnicę z 24 dzwonami, osiąga wysokość 100 m. W środkowej partii elewacji zachowały się typowe dla architektury muzułmańskiej zdobienia, natomiast górna nadbudowana część wykazuje cechy hiszpańskiego cechu renesansu. Dla turystów udostępniono taras widokowy na wieży. We wnętrzu świątyni w obrębie nawy głównej wydzielono przestrzeń dla chóru oraz prezbiterium. Sam chór jest otoczony niezwykle ozdobnym murem (tzw. trascoro). Wewnątrz znajdują się stale, nad którymi wznoszą się ogromne, bogato zdobione podwójne organy. W prezbiterium umieszczono imponująco, uznawaną za największą na świecie, nastawę ołtarzową z wieloma polichromowamymi rzeźbami o tematyce biblijnej. We wnętrzu zwracają uwagę kaplice – Capilla Mayor i Capilla Real, chór i grobowiec Kolumba. Interesującym dziełem sztuki jest pochodząca z XVI w. czterometrowa monstrancja procesyjna.

–  Alkazar – dawny pałac królewski, którego początki sięgają XI wieku, kiedy rezydowali tutaj przedstawiciele kalifatu kordobańskiego, rozbudowany w latach 1350–69 przez Piotra I Okrutnego w stylu mudejar. Późniejsi królowie kontynuowali rozbudowę, przystosowując rezydencję do własnych potrzeb. Tutaj podejmowano decyzje o wysłaniu ekspedycji, m.in. Ferdynanda Magellana, a Krzysztof Kolumb został przyjęty przez Izabelę Kastylijską i Ferdynanda Aragońskiego po odkryciu Ameryki. Budowla zawiera wiele sal, patiów i ogrodów. Bogactwo ornamentyki, dekoracji ceramicznych i komnat sprawia, że sewilski alkazar zalicza się do najwspanialszych kompleksów pałacowych w Hiszpanii.

– Ratusz – wspaniała renesansowa budowla, wzniesiona w latach 1527–64 na dawnym placu turniejowym.

– Giełda  – renesansowy budynek giełdy handlowej, z lat 1583–98. W XVIII wieku Karol III umieścił tutaj Główne Archiwum Indii, gromadzące dokumenty związane z dziejami odkrywania i podboju Nowego Świata.

– Torre del Oro (Złota Wieża) z XIII wieku jedna ze 166 w systemie obronnym Maurów, potem przebudowana. Nazwę zawdzięcza nie tylko ówczesnej okładzinie złocistymi płytkami azulejos, ale i temu, że przechowywano w niej złoto złupione w koloniach. Była również istotna z punktu widzenia obronnego, ponieważ pomiędzy nią a bliźniaczą, już nie istniejącą, wieżą po drugiej stronie Gwadalkiwiru, można było rozpiąć łańcuch blokujący wejście do portu. Obecnie mieści Museo Maritimo poświęcone zabytkom i mapom morskim.

– Arena walk byków (hiszp. La Plaza de Toros de la Real Maestranza de Caballería de Sevilla), amfiteatr zbudowany w latach 1749–1881, mieszczący 12 500 widzów. Wewnątrz znajduje się muzeum corridy, eksponujące kolekcję kostiumów (w tym pomalowana przez Picassa purpurowa kapa torreadora), portrety i afisze.

– Szpital miłosierdzia (hiszp. Hospital de la Caridad), szpital ufundowany w XVII wieku przez Miguela de Maňara. Szpital powstał na terenie Stoczni Królewskiej. Przy szpitalu zbudowany został również barokowy kościół, w którym znajduje się bogata kolekcja malarstwa hiszpańskiego.

– Dom Piłata (hiszp. Casa de Pilatos), XV-wieczny pałac zbudowany na wzór domu Piłata. Jego budowę rozpoczął w 1492 roku Pedro Enriquez, królewski namiestnik, którego żoną była Catalina de Ribera. Budowę zakończył jego syn Fadrique, pierwszy markiz de Tarifa. On to po pielgrzymce do Jerozolimy w latach 1512–19 stwierdził, że odległość z pałacu do kościoła Cruz del Campo jest taka sama jak z domu Piłata do Golgoty. Rozkazał więc umieścić stacje drogi krzyżowej między pałacem (pierwsza stacja) a kościołem (ostatnia stacja).

– Plac Hiszpański (hiszp. Plaza de España), zbudowany w latach 20. XX wieku na podstawie projektu sewillskiego architekta Anibala Gonzalesa półkolisty plac z jednej strony zamknięty pałacem, którego środkowa fasada zbudowana została w stylu barokowym, pozostała zaś część budynku w stylu renesansowym. Dodatkowo zbudowano dwie wieże narożne wzorowane na Giraldzie.

Sewilla (hiszp. Sevilla), stolica regionu Andaluzja jest położona w południowej Hiszpanii, około 400 km na południowy-zachód od Madrytu.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1995 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.