Zamek Peyrepertuse (fr. Château de Peyrepertuse) został wzniesiony w XI wieku na stromej grani otoczonej z trzech stron przepaściami wysokimi na 800 metrów. Warowania przez blisko dwa następne stulecia należała do królestwa Katalonii. W 1070 roku był własnością katalońskiego hrabiego Besalù, a w roku 1111 przeszedł we władanie hrabiów Barcelony, po czym jako lenno został przekazany Wicehrabiemu Norbonne.

Na początku XIII wieku stała się siedzibą katarów, jako twierdza w czasie krucjaty przeciwko nim. W 1217 roku po ataku Szymona z Montfort miejscowy lord Guillaume de Peyrepertuse poddał się mu, nie podejmując walki. Wkrótce potem z rozkazu króla Francja przeprowadzona została gruntowna rozbudowa warowni. Zbudowano wówczas centralną wieżę i Kaplicę Sant-Jordi, jednocześnie renowacji poddane zostały wieża i Kaplica Marii Panny znajdujące się w dolnej części.

Powstał wówczas rozległy kompleks obronny, składający się z dwóch części – wschodniej, położonej niżej nazywanej Peyrepertuse i położonej wyżej od strony zachodniej, nazywanej Sant-Jordi.  Dostęp do twierdzy był możliwy od strony północnej, strzeżony przez dwie półokrągłe wieże. Wewnątrz południowych murów mieściły się magazyny i latryny, zwieszone nad skałami. Machikuły wykonane z kamiennych płyt osadzonych na wystających wspornikach są widoczne do dziś. W południowo-zachodnim narożniku znajduje się kaplica pod wezwaniem Marii Panny, którą wzniesiono w 1115 roku. Kwadratowy zbiornik na wodę umieszczono z tyłu kościoła, zaś pomiędzy warownią i kościołem mieści się wewnętrzny dziedziniec, który istniał już w czasach Katarów. Z kolei mury środkowej części twierdzy biegną wzdłuż przepaści okalającej wzgórze. Loch Sant-Jordi, który został zbudowany później, niż pierwotny zamek, bo ok. 1251 roku, mieści się w górnej części, 60 metrów ponad innymi budynkami. Dostać się tam można jedynie poprzez strome schody, które Ludwik IX polecił zbudować od północnej strony twierdzy. Do zamku włączono mury obronne z centralną wieżą, zbiornik gromadzący wodę deszczową i Kaplicę Sant-Jordi.

Zamek służył aż do 1659 roku, kiedy to granica pomiędzy Francją i Hiszpanią została przesunięta na zachód. Ostatecznie został opuszczony w czasie Rewolucji Francuskiej, a następnie w 1820 roku sprzedany jako Własność Narodowa. Od 1908 roku twierdza widnieje na liście zabytków historycznych sporządzonej przez francuskie Ministerstwo Kultury i począwszy od roku 1950 poddawana jest pracom renowacyjnym i naprawczym. Z potężnej warowni do czasów obecnych zachowały się jedynie pozostałości dawnych murów oraz jedna z wież obserwacyjnych. Do ruin prowadzi malowniczy szlak turystyczny z pobliskiego miasteczka Maury (ok. 15 km). Z murów zamku rozpościera się przepiękna panorama okolicy. Przy dobrej przejrzystości powietrza dostrzec można brzeg Morza Śródziemnego. Każdego roku, latem na zamku organizowany jest Festiwal Średniowieczny oraz pokazy ptaków łownych.

Zamek Peyrepertuse jest położony w południowej Francji, w północno-wschodniej części Pirenejów, w rejonie Corbières, około 40 km na północny-zachód od Perpignan, przy drodze D14.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w sierpniu 1995 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.