W okresie Cesarstwa Rzymskiego, za panowania Klaudiusza powstało na terenie dzisiejszego Salzburga miasto Municipium Claudium Iuvavum, które stanowiło ważny ośrodek rzymskiej prowincji Noricum. W VII wieku dotarł na te tereny św. Rupert podczas swej podróży misyjnej z polecenia księcia Bawarii, Teodora II. W 696 roku św. Rupert założył tu opactwo św. Piotra, które jest uważane za najstarszy klasztor na obszarze niemieckojęzycznym, a może nawet i na świecie, oraz żeński zakon benedyktyński Nonnberg. Św. Rupert został pierwszym biskupem Salzburga oraz nadał miastu nazwę „Salzburg”, co oznacza „Zamek Solny”. Doceniał rolę i wartość soli. Pod koniec XIV wieku Salzburg uzyskał niezależność od Bawarii. Stał się siedzibą arcybiskupa Świętego Cesarstwa Rzymskiego, a po jego sekularyzacji był stolicą Elektoratu Salzburga w latach 1803–05. W 1805 roku Salzburg, wraz z Berchtesgaden, został przyłączony do Cesarstwa Austrii. W 1809 roku obszar Salzburga został ponownie przyłączony do Królestwa Bawarii po przegranej Austrii pod Deutsch-Wagram. Podczas Kongresu Wiedeńskiego w 1815 roku, Salzburg został ostatecznie przyznany Austrii. Podczas II wojny światowej znajdował się tutaj obóz koncentracyjny. Podczas bombardowania wojsk alianckich zniszczono 7600 domów i zabito 550 mieszkańców. Chociaż uszkodzone zostały most oraz kopuła katedry, większość budynków architektury barokowej zachowała się. Wojska amerykańskie wkroczyły do miasta 5 maja 1945 roku. Najważniejsze zabytki w centrum miasta to:

–  Twierdza Hohensalzburg – zamek-forteca znajdująca się na wzgórzu Festungsberg ponad starym miastem. Jest to jeden z największych zamków w Europie. Budowę fortecy rozpoczęto w 1077 roku za panowania arcybiskupa Gebharda von Helfenstein. Początkowo miał to być budowla otoczona drewnianym płotem. Ponieważ rola polityczna arcybiskupów w Salzburgu wzrastała, z czasem zamek rozbudowano, by chronić ich interesy. Około roku 1496 roku rozpoczęto budowę tzw. Reisszug pomiędzy fortecą a klasztorem Nonnberg. Była to bardzo prymitywna kolejka linowo-terenowa, dzięki której dostarczano towary do zamku. Kolejka ta nadal działa i jest prawdopodobnie najstarszą kolejką tego typu na świecie. W 1782 roku arcyksiążę Austrii Józef II Habsburg podarował zamek austriackiej rodzinie arystokratycznej Steinhoff w zamian za jej zasługi dla Austrii podczas aneksji Bukowiny w roku 1775. Na początku XX wieku forteca była wykorzystywana jako więzienie. Podczas I wojny światowej trzymano tam więźniów włoskich, w latach trzydziestych (przed przyłączeniem Austrii do Niemiec w 1938 roku) działaczy ruchu nazistowskiego.

–  Klasztor św. Piotra, założony w roku 696 przez św. Ruprechta. W średniowieczu opactwo było znane ze swej wyjątkowej szkoły pisarstwa. W XV wieku opactwo przyjęło tzw. Reformy z Melk, które miały na celu odnowienie życia klasztornego w Austrii. W roku 1622 z inicjatywy arcybiskupa Parisa Grafa von Lodrona oraz dzięki klasztorom benedyktyńskim Salzburga, Szwajcarii, Bawarii i Austrii otworzono Benedyktyński Uniwerytet Salzburski, który był ściśle związany z opactwem św. Piotra aż do roku 1810, kiedy to uniwersytet zamknięto. W roku 1926 dzięki staraniom opata Petrusa Karla Klotz otworzono Kolleg St. Benedikt, który przyczynił się do ponownego otworzenia Uniwersytetu Salzburskiego. W 1927 roku klasztor św. Piotra wzrósł do rangi arcyopactwa. W czasach nazistowskich wygnano mnichów z klasztoru, sam jednak budynek klasztorny pozostał. Po wojnie mnisi wrócili. W Klasztorze św. Piotra znajduje się najstarsza biblioteka w Austrii. Z 800 manuskryptów najcenniejszym dziełem jest tzw. Verbrüderungsbuch, księga zawierająca spis i informacje na temat zakonów w średniowieczu, którą zdeponował w roku 784 biskup św. Wirgiliusz z Salzburga.

–  Klasztor Nonnberg – żeński klasztor benedyktynek założony przez św. Ruperta. Najstarszy ciągle działający żeński klasztor w Europie.

–  Katedra św. Ruperta – główna świątynia archidiecezji salzburskiej. Została wybudowana w latach 1614–28 w stylu barokowym według projektu włoskiego architekta Santino Solariego na miejscu średniowiecznego założenia wzniesionego przez św. Wergiliusza, benedyktyńskiego biskupa. W katedrze był chrzczony Wolfgang Amadeusz Mozart. Świątynia może pomieścić ok. 10 tys. wiernych.

–  Kościół franciszkanów z XII-XIII wieku.

– Dawny, barokowy kościół urszulanek,  z początku XVIII wieku (pw. św. Marka, od 1999 r. należy do kościoła greckokatolickiego).

–  Cmentarz św. Piotra (Petersfriedhof), najstarszy w Salzburgu, poświadczony co najmniej od XII wieku.

– Kościół uniwersytecki – barokowy z początku XVIII wieku.

– Pałac arcybiskupi – późnorenesansowy, z przełomu XVI i XVII wieku.

– Dom narodzin Mozarta przy ul. Getreidegasse 9. – Pomnik Mozarta autorstwa Ludwiga von Schwanthalera, odsłonięty w roku 1842. Wolfgang A. Mozart urodził się w Salzburgu 27 stycznia 1756 roku i mimo licznych artystycznych podróży, był obywatelem miasta do roku 1781, kiedy to osiedlił się w Wiedniu, gdzie mieszkał aż do śmierci w roku 1791.   Statua stanęła na Michaelerplatz, który później przemianowano na Plac Mozarta. Odsłonięciu monumentu w 1842 roku towarzyszyli synowie kompozytora Carl Thomas i Franz Xaver Wolfgang Mozartowie.

Zabytki poza  centrum miasta:

– Pałac Mirabell z ogrodami.

–  Rokokowy pałac Leopoldskron.

– Pałac Hellbrunn wraz z parkami.

– Pałac Klessheim.

Salzburg jest położony w pobliżu granicy z Niemcami, nad rzeką Salzach, około 260 km na zachód od Wiednia.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w lipcu 1997 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.