Pierwsze wzmianki o Otyniu pochodzą z roku 1322, nosił wówczas nazwę Wartinberg. Było to miasto otwarte bez obwarowań należące do księstwa żagańskiego. Miasto posiadało prawa miejskie w latach 1329–1945. W połowie XV wieku stało się własnością rycerską, gdy bracia Hans i Nikiel von Rechenberg kupili majątek otyński od króla czeskiego Władysława. W latach 1649–1776 miasto należało do zakonu jezuitów. W 1702 roku w Otyniu wybuchł pożar, niszczący jego znaczną część. 14 lutego 1945 roku Otyń został bez walk zajęty przez armię radziecką. Podczas zajmowania miasta Rosjanie spalili fabrykę rowerów i zrabowali klasztor. Odebranie po wojnie Otyniowi tytułu miasta znacznie zmniejszyło jego rolę w okolicy. W latach 90-tych XX wieku w mieście rozpoczął się intensywny rozwój gospodarczy. Otyń odzyskał status miasta z dniem 1 stycznia 2018. Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są:

– Ruiny zamku gotyckiego z XV wieku, późniejszego klasztoru jezuitów (osobny artykuł).

– Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Otyniu został zbudowany w latach 1585–87 na miejscu starszego, wzmiankowanego w 1332 roku, powiększony o wieżę w 1676 roku. Po pożarze w 1702 roku został po dwóch latach odbudowany, a wieża, którą podwyższono, w 1781 roku. Gruntowny remont kościoła przeprowadzono na początku XX wieku i w latach 2003–06. Kościół o cechach gotycko-renesansowych jest budowlą orientowaną, murowaną, jednonawową, z prostokątnym w rzucie prezbiterium, z rzędami kaplic od południa i północy i czworoboczną, trzykondygnacyjną wieżą od zachodu. Nakryty jest dachami dwuspadowymi a wieża namiotowym. Architekturę wnętrza z barokowym wyposażeniem ożywiają otwarte arkadowo kaplice z emporami o parapetach wspartych na renesansowych konsolach. Nad nawą rozpięte jest czteroprzęsłowe sklepienie sieciowe, nad prezbiterium kolebkowe z lunetami; w kaplicach i emporach – krzyżowe. W oszkarpowanej bryle kościoła członem dominującym jest czworoboczna wieża. 8 sierpnia 2012 roku koło godziny 16 zawaliła się część wieży, kolejna ściana zawaliła się nad ranem 9 sierpnia. W październiku 2014 roku zakończone zostały prace przy rekonstrukcji wieży. Wyposażenie wnętrza jest barokowe. Ołtarz główny pochodzi z XVIII wieku. W centralnej części ołtarza znajduje się Cudowna Figura Klenickiej Matki Bożej z Dzieciątkiem z XV wieku, rekoronowana przez biskupa Adama Dyczkowskiego 25 czerwca 2006 roku. Kościół jest sanktuarium Matki Bożej Królowej Pokoju.

– Zespół klasztorny jezuitów, z XVI-XVII wieku, z lat 1703-21(brak zdjęcia).

– Ratusz wzniesiony na planie kwadratu, powstał w 1844 roku. Reprezentuje styl późnoklasycystyczny. Wszystkie poprzednie budowle zostały zniszczone przez pożary, które kilkakrotnie nawiedziły miasto.

– Historyczny układ urbanistyczny, z XIV-XIX wieku z zabudową rynkową.

Otyń jest położony 5 km na północ od Nowej Soli, przy drodze nr 292 do Zielonej Góry.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2022 roku.